Przejdź do zawartości

Łabędzi śpiew (film 2021)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łabędzi śpiew
Swan Song
Gatunek

dramat, czarna komedia

Data premiery

18 marca 2021
(MFF South by Southwest)

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone

Język

angielski

Czas trwania

105 min[1]

Reżyseria

Todd Stephens

Scenariusz

Todd Stephens

Główne role

Udo Kier
Jennifer Coolidge
Linda Evans
Michael Urie

Muzyka

Chris Stephens
Gerry Gershman[1]

Zdjęcia

Jackson Warner Lewis[1]

Scenografia

Kassandra DeAngelis[1]

Kostiumy

Shawna-Nova Foley
Kitty Boots[1]

Montaż

Spencer Schilly
Santiago Figueira W.[1]

Produkcja

Todd Stephens
Eric Eisenbrey
Tim Kaltenecker
Rhet Topham
Stephen Israel[1]

Wytwórnia

Luna Pictures
House of Gemini
XYZ Films[1]

Dystrybucja

Magnolia Pictures

Przychody brutto

$128,982[2]

Strona internetowa

Łabędzi śpiew (ang. Swan Song) – amerykański film fabularny z 2021 roku w reżyserii Todda Stephensa, który odpowiadał także za jego scenariusz. Za dystrybucję filmu odpowiadała spółka Magnolia Pictures[3]. W głównych rolach wystąpili Udo Kier, Jennifer Coolidge, Linda Evans oraz Michael Urie.

Głównym bohaterem filmu jest fryzjer Pat Pitsenbarger, który ucieka z domu opieki po tym, jak dowiaduje się o ostatnim życzeniu swojej byłej klientki Rity Parker Sloan – marzącej, aby ułożył jej fryzurę pogrzebową. Mężczyzna podejmuje się podróży, w której konfrontuje się ze swoją przeszłością[4].

Film został premierowo wyświetlony 18 marca 2021 na festiwalu South by Southwest w Stanach Zjednoczonych. Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków.

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Legendarny fryzjer i ikona środowiska queer w Sandusky w stanie Ohio Pat Pitsenbarger przebywa w domu opieki, gdzie zajmuje się układaniem chusteczek i paleniem papierosów marki More. Od mecenasa Waltera Shanrocka dowiaduje się o śmierci swojej byłej klientki Rity Parker Sloan oraz zapisanej w jej testamencie ostatniej woli, by ułożył jej fryzurę w trumnie. Mężczyzna, mimo gratyfikacji finansowej w wysokości 25 000 $, początkowo odmawia przyjęcia zlecenia, jednak pobyt w ośrodku i układanie włosów pannie Gertie z domu opieki sprawia, że postanawia uciec z ośrodka i wyruszyć w podróż, która konfrontuje się z duchami jego przeszłości. Fryzjer opowiada przypadkowej kobiecie podczas jazdy autostopem swoją historię życia. Jego partner David James zmarł na AIDS, a pracująca ówcześnie jako asystentka fryzjera Dee Dee Dale otworzyła swój własny salon fryzjerski i ukradła mu wszystkie najlepsze klientki. Podczas spaceru do swojego starego domu okazuje się, że został on zburzony. Fryzjer idzie więc do klubu gejowskiego, gdzie opowiada barmanowi o swojej postaci scenicznej o pseudonimie Mister Pat, pod którą występował w każdą sobotę w klubie Fruit and Nut. Okazuje się, że klub przestaje istnieć i wyprawiana jest ostatnia, pożegnalna impreza, na której Pat się zjawia i pomaga w zrobieniu fryzury gwieździe wieczoru – drag queen reprezentującą młode pokolenie. Podczas imprezy sam także wychodzi na scenę w podarowanym dla klubu przez Ritę złotym żyrandolu, który podłączony do prądu powoduje wstrząs fryzjera. Kolejny pobyt w szpitalu sprawia, iż fryzurą Rity zajmuje się Dee Dee Dale, która jednak prosi Pata, by mimo jego spóźnienia wykonał dla zmarłej fryzurę. Mimo wewnętrznych rozterek, fryzjer przystępuje do pracy i odmienia wizerunek zmarłej. Wdzięczny jest mu wnuk byłej klientki, który dokonuje przed nim coming outu. Po tej scenie film pozostawia otwarte zakończenie – fryzjer dostaje krwawienia z nosa, a następnie pokazany jest wyjazd łóżka szpitalnego z domu osoby zmarłej, ubranej w buty klientki i pierścienie fryzjera[5][6][7].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]
Udo Kier, odtwórca głównej roli.

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1].

  • Udo Kier – Pat Pitsenbarger
  • Jennifer Coolidge – Dee Dee Dale
  • Linda Evans – Rita Parker Sloan
  • Michael Urie – Dustin
  • Ira Hawkins – Eunice
  • Stephanie McVay – Sue
  • Tom Bloom – Walter Shanrock
  • Justin Lonesome – panna Velma
  • Thom Hilton – Gabriel
  • Shanessa Sweeney – Ro Ro
  • Bryant Carroll – Lyle
  • Shelby Garrett – Vie
  • Catherine Albers – Janie
  • Dave Sorboro – Josiah
  • Roshon Thomas – Shaundell
  • Annie Kitral – panna Gertie
  • Eric Eisenbrey – David
  • Jonah Blechman – Tristan
  • Tim Murray – pielęgniarka
  • Cheryl Talley-Sharp – Phyllis
  • Ray Perrin – Scottie
  • Ruth Maier – dama w okularach
  • Gene Dagiau – podrapany mężczyzna
  • Kate Volz – klientka stacji benzynowej
  • Rose Leininger – panna Vivante
  • Stephen Israel – obsługujący czerwony wóz
  • Richard Strauss – Sherman Ransom
  • Tevis Marcum – taksówkarz
  • Vernon Guinn – siwowłosy tragarz
  • Brandon Lim – gej Dad
  • Matthew Chojnacki – gej Daddy
  • Liam Hespen – syn
  • Lauren Cutnaw – noworodek
  • Leslie McGuier – pielęgniarka Leslie
  • Karen Fuller – sędzia Schine
  • Jeffrey Dotson Jr. – kelner Jeffrey
  • John i Karen Stephens – para w sądzie
  • Nick Avery – mężczyzna przebrany za cytrynę
  • Katie Boissoneault – klientka Kharma
  • Jori Naegele – klient Tristana
  • Barbie Marie – boska Barfly
  • Harvey Heys – prostytutka w pubie Friut & Nut

Wydanie

[edytuj | edytuj kod]

Film został premierowo wyświetlony 18 marca 2021 podczas festiwalu South by Southwest w Stanach Zjednoczonych[8]. 8 kwietnia 2021 film wyświetlono na Cleveland International Film Festival, a 16 czerwca 2021 na Provincetown International Film Festival[9]. Film wyświetlany był również między innymi na Nantucket Film Festival[1], Frameline Film Festival[1], Oak Cliff Film Festival[1], Hong Kong Lesbian & Gay Film Festival[10], Helsinki International Film Festival[11], Zurich Film Festival[12], Brisbane International Film Festival[13], Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Tokio[14], Braunschweig International Film Festival[15], Festiwalu Filmowym w Sydney[16] oraz American Film Festival w Moskwie[17].

Oficjalny zwiastun filmu został opublikowany 24 czerwca 2021 w serwisie YouTube[18]. Do amerykańskich kin film dotarł 6 sierpnia 2021, a jego światowa premiera kinowa odbyła się 13 sierpnia 2021[19]. 26 grudnia 2021 odbyła się premiera filmu na terenie Nowej Zelandii[2].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Krytyka w mediach

[edytuj | edytuj kod]

Film otrzymał pozytywne recenzje od krytyków filmowych. Na stronie internetowej agregatora opinii Rotten Tomatoes 92% z 74 recenzji jest pozytywnych, a sekcja poświęcona krytycznemu konsensusowi wskazuje, iż występy Udo Kiera nadają filmowi „niuans i siłę, która równoważy jego potencjalnie dziwaczną historię”[20]. W serwisie Metacritic film otrzymał ocenę 66 na 100, na podstawie głosu 21 krytyków, co daje mu status „ogólnie przychylnych recenzji”[21].

Swoją opinię o filmie napisał między innymi Peter Debruge z Variety, który stwierdził, że Udo Kier gra Pata Pitsenbargera z odpowiednią ilością patosu i wnosi do roli „sprytną europejską elegancję”[7]. Nieco inne zdanie zaprezentowała Małgorzata Czop z portalu Movieway, charakteryzując głównego bohatera jako „postać, która niesie w sobie wiele barw, ale nie wybrzmiewają one w pełni w poprawnym scenariuszu” i dodając, iż film „zdecydowanie przyciąga za sprawą głównego bohatera, a nieco rozczarowuje oprawą”[22]. Z kolei Bartosz Szarek z magazynu Replika ocenił, iż film stanowi „emocjonalną w swojej pocieszności podróż ku samoodkupieniu przedstawioną z bardzo osobistej perspektywy”, a także „historię o miłości, żalu, akceptacji, ale w pewnym sensie ewolucji kultury gejowskiej w Ameryce”[23].

Nagrody i nominacje

[edytuj | edytuj kod]
Rok Ceremonia Kategoria Nominowani Rezultat Przypis
2021 Cleveland International Film Festival Local Heroes Competition Todd Stephens Nominacja [24]
Lovers Film Festival Najlepszy film fabularny Łabędzi śpiew Wygrana [25]
Merlinka Festival Nominacja [26]
Bucharest Best Comedy Film Festival Najlepszy międzynarodowy film komediowy [27]
Norweski Międzynarodowy Festiwal Filmowy Nagroda krytyków Todd Stephens Wygrana [28]
Monte-Carlo Film Festival Najlepszy aktor Udo Kier [29]
Nagroda publiczności Łabędzi śpiew
2022 Independent Spirit Awards Najlepsza główna rola męska Udo Kier Nominacja [30]
Najlepszy scenariusz Todd Stephens

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Swan Song: Preliminary Press Notes. static1.squarespace.com. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  2. ↑ a b Swan Song (2021). the-numbers.com. [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
  3. ↑ Swan Song: Press Kit. swansongfilm.com. [dostęp 2022-01-06]. (pol.).
  4. ↑ Swan Song: A Todd Stephens Film. swansongfilm.com. [dostęp 2022-01-06]. (pol.).
  5. ↑ Todd Stephens, Swan Song, Magnolia Pictures.
  6. ↑ David Rooney: Swan Song: Film Review. hollywoodreporter.com, 2021-03-18. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  7. ↑ a b Peter Deburge: Swan Song Review: Udo Kier’s Queer, Late-Career Makeover Shows Another Side of the Actor. hollywoodreporter.com, 2021-03-18. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  8. ↑ 2021 SXSW Film Festival Preview. amovieguy.com. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  9. ↑ Provincetown Film Festival. provincetownfilm.org. [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
  10. ↑ Aaron Safir: 5 Films to Watch at the Hong Kong Lesbian and Gay Film Festival 2021. tatlerasia.com, 2021-09-10. [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
  11. ↑ Swan Song (2021). hiff.fi. [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
  12. ↑ Swan Song Photocall – 17th Zurich Film Festival. gettyimages.no. [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
  13. ↑ 2021 21–31 OCTOBER - Brisbane International Film Festival. biff.com.au. [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
  14. ↑ Swan Song. 2021.tiff-jp.net. [dostęp 2022-01-07]. (ang. • jap.).
  15. ↑ B36 Swan Song. filmfest-braunschweig.de. [dostęp 2022-01-07]. (niem.).
  16. ↑ Swan Song. sff.org.au. [dostęp 2022-01-07]. (ang.).
  17. ↑ AMFEST 16th American Film Festival. coolconnections.ru. [dostęp 2022-01-07]. (ang. • ros.).
  18. ↑ Michał Kaczoń: „Swan Song” – Udo Kier jakiego jeszcze nie widzieliście na ekranie. radiozet.pl, 2021-06-25. [dostęp 2022-01-06]. (pol.).
  19. ↑ Erik Piepenburg: Udo Kier’s Latest Provocation: Leading Man. nytimes.com, 2021-08-06. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  20. ↑ Swan Song. rottentomatoes.com. [dostęp 2022-01-05]. (ang.).
  21. ↑ Swan Song. metacritic.com. [dostęp 2022-01-05]. (ang.).
  22. ↑ Małgorzata Czop: „Łabędzi śpiew”, reż. Todd Stephens. movieway.pl, 2021-09-15. [dostęp 2022-01-07]. (pol.).
  23. ↑ Kino Pod Baranami: Łabędzi śpiew. kinopodbaranami.pl. [dostęp 2022-01-07]. (pol.).
  24. ↑ Swan Song. clevelandfilm.com. [dostęp 2022-01-05]. (ang.).
  25. ↑ Lovers Festival, Swan Song wins. Film about the life of a gay hairdresser. italy24news.com. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  26. ↑ Awards – Merlinka Festival 2021. merlinka.com. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  27. ↑ Gala de închidere Bucharest Best Comedy Film Festival 2021. zilesinopti.ro. [dostęp 2022-01-06]. (rum.).
  28. ↑ The Festival Winners 2021. filmfestivalen.no, 2021-08-26. [dostęp 2022-01-06]. (ang.).
  29. ↑ Winners Archive 18th Edition May 31st – June 5th 2021. montecarlofilmfestival.net. [dostęp 2022-01-08]. (ang.).
  30. ↑ Brent Lang, Jazz Tangcay: Indie Spirit Awards 2022: Full List of Nominations. variety.com, 2021-12-14. [dostęp 2022-01-05]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Łabędzi_śpiew_(film_2021)&oldid=69464969”