Przejdź do zawartości

Linda Evans

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linda Evans
Ilustracja
Imię i nazwisko

Linda Evanstad

Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1942
Hartford

Zawód

aktorka

Współmałżonek

John Derek
(1968–1974; rozwód)
Stan Herman
(1976–1981; rozwód)

Strona internetowa

Linda Evans, właśc. Linda Evanstad[1], (ur. 18 listopada 1942 w Hartford) – amerykańska aktorka. Odtwórczyni roli Krystle Carrington w operze mydlanej ABC Dynastia (1981–1989)[2].

20 sierpnia 1987 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6834 Hollywood Boulevard[3][4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Hartford[5] w Connecticut jako jedyne dziecko profesjonalnych tancerzy Alby i Arlene Evanstadów[6]. Jej rodzina ze strony ojca miała pochodzenie norweskie, a ze strony matki – angielskie, niemieckie, polskie, irlandzkie, szkockie i walijskie[7]. Kiedy miała sześć miesięcy rodzina przeprowadziła się do Północnego Hollywood, gdzie ukończyła szkołę średnią Hollywood High School ze Stefanie Powers[8]. Jej szkolny kolega zachęcił ją do wzięcia udziału w castingu do reklamy Canada Dry TV, który wygrała. Po dwóch kolejnych spotach reklamowych rozpoczęła karierę aktorską[9].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Już jako osiemnastolatka pojawiła się w sitcomie NBC Ojciec kawaler (Bachelor Father, 1960) z udziałem Johna Forsythe’a. Później znalazła się w obsadzie sitcomu ABC Przygody Ozziego i Harriet (The Adventures of Ozzie & Harriet, 1961–1962), serialu ABC Nietykalni (The Untouchables, 1962), zanim zadebiutowała na kinowym ekranie w dramacie Odcienie honoru (Twilight of Honor, 1963) u boku Richarda Chamberlaina. Podpisała kontrakt z MGM, lecz wystąpiła w produkcji Disneya Ci Callowayowie (Those Calloways, 1965) i komedii muzycznej Plaża okryta bingo (Beach Blanket Bingo, 1965)[10], w której zaśpiewała dwie piosenki – „He’s My New Love” i „He’s My Fly Boy”.

Powróciła przed kamery telewizyjne w roli Audra Barkley, córki Victorii (Barbara Stanwyck) i młodszej siostry Heatha (Lee Majors) w seryjnym westernie ABC Wielka dolina (The Big Valley, 1965–1969). Wystąpiła w dramacie swojego ówczesnego męża Johna Dereka Wyznania Toma Harrisa (Childish Things, 1969), jej zdjęcia pojawiły się dwukrotnie w 1971 i 1982 w magazynie „Playboy”. Dwukrotnie zagrała u boku Lee Marvina – w dreszczowcu Człowiek klanu (The Klansman, 1974) i dramacie sensacyjnym Ekspres pod lawiną (Avalanche Express, 1979). Zdobyła uznanie krytyków w westernie Tom Horn (1980) ze Steve’em McQueenem, gdzie zrezygnowała z makijażu. W serialu CBS Łowca (Hunter, 1977) pojawiła się jako agentka CIA Marty Shaw[11].

Aktorską satysfakcję przyniosła jej rola Krystle Carrington, żony potężnego magnata naftowego w operze mydlanej ABC Dynastia (1981–1989) i sequelu Aaron Spelling Productions Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion, 1991). Za tę postać została uhonorowana nagrodą Złotego Globu w 1982[12] i People’s Choice Award w 1985 oraz zdobyła nominację do nagrody Emmy w 1983. W którymś z odcinków z 1985 roku romansowała z Rockiem Hudsonem i scena ich pocałunku stała się później, po śmierci aktora z powodu AIDS, tematem niewybrednych sensacji.

Stworzyła błyskotliwą sylwetkę powściągliwej damy w telewizyjnym westernie CBS Hazardzista: Przygoda trwa (Kenny Rogers as The Gambler: The Adventure Continues, 1983) i jego sequelu NBC Hazardzista powraca (The Gambler Returns: The Luck of the Draw, 1991) z Kennym Rogersem. W miniserialu ABC Północ-Południe (North and South, Book II, 1986) pojawiła się jako zawodowa aktorka. W dwuczęściowym tele dramacie CBS Ostatnia granica/Miłość na Antypodach (The Last Frontier, 1986) wystąpiła w głównej roli Amerykanki, która z dwojgiem dzieci ląduje w Australii.

Od 12 września 2006 do 6 maja 2007 grała rolę Leatrice Monsee w komedii broadwayowskiej Legendy! (Legends!)[13] z Joan Collins[14].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W maju 2014 Evans została aresztowana za jazdę pod wpływem alkoholu[15].

Szkoła Oświecenia Ramthy

[edytuj | edytuj kod]

Od 1985 roku[16] jest członkinią Szkoły Oświecenia Ramthy[17], uznawanej za religijną grupę New Age (choć sama Szkoła odcina się od ruchu New Age oraz twierdzi, że nie jest ruchem religijnym[18]). Dołączyła do niego po tym, jak szukała metod alternatywnego leczenia podczas choroby i zainteresowała się naturopatią oraz filozofią Wschodu. Niedługo później przeniosła się do Rainier by być bliżej nauczycielki duchowości i liderki Szkoły Oświecenia Ramthy – J.Z. Knight[16].

Małżeństwa

[edytuj | edytuj kod]

Była dwukrotnie mężatką; z reżyserem filmowym Johnem Derekiem (1968–1974)[19] oraz zajmującym się sprzedażą nieruchomości Stanem Hermanem (1976-81). Była także w nieformalnym związku z projektantem mody Olegiem Cassini, Jonem Petersem, Lee Majorsem (1963–1964), producentem telewizyjnym Patrickiem Curtisem (1960–1962), włoskim restauratorem George Santo Petro (1983) i greckim muzykiem Yannim (1989–1998)[20].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Od lewej: Eva Gabor, Merv Griffin i Linda Evans (ok. 1995)
  • 1963: Odcienie honoru (Twilight of Honor) jako Alice Clinton
  • 1965: Plaża okryta bingo (Beach Blanket Bingo) jako Sugar Kane
  • 1965: Ci Callowayowie (Those Calloways) jako Bridie Mellott
  • 1969: Wyznania Toma Harrisa (Childish Things) jako Pat
  • 1974: Człowiek klanu (The Klansman) jako Nancy Poteet
  • 1979: Ekspres pod lawiną (Avalanche Express) jako Elsa Lang
  • 1980: Tom Horn jako Glendolene Kimmel
  • 2021: Łabędzi śpiew (Swan Song) jako Rita Parker Sloan

Filmy TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1973: Kobiece artyleria (Female Artillery) jako Charlotte Paxton
  • 1974: Nakia jako Samantha Lowell
  • 1975: Wielkie rozdarcie (The Big Rip-Off)
  • 1976: Łowca (Hunter) jako Marty Shaw
  • 1978: Legenda zachodzącego słońca (Standing Tall) jako Jill Shasta
  • 1978: Zwycięzca bierze wszystko (Nowhere to Run) jako Amy Kessler
  • 1982: Naga istota (Bare Essence) jako Bobbi Rowan
  • 1983: Hazardzista: Przygoda trwa (Kenny Rogers as The Gambler: The Adventure Continues) jako Kate Muldoon
  • 1986: Ostatnia granica/Miłość na Antypodach (The Last Frontier) jako Kate Hannon
  • 1990: Romans (She'll Take Romance) jako Jane McMillan
  • 1991: Hazardzista powraca (The Gambler Returns: The Luck of the Draw) jako Kate Muldoon
  • 1991: Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion) jako Krystle Carrington
  • 1995: Dazzle jako Sylvie Norberg Kilkullen
  • 1997: Przyrodnia siostra (The Stepsister) jako Joan Curtis-Shaw-Canfield

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]
Linda Evans i William Windom w serialu Hunter (1977)
  • 1960: Ojciec kawaler (Bachelor Father)
  • 1961–1962: Przygody Ozziego i Harriet (The Adventures of Ozzie & Harriet) jako Shirley
  • 1962: Nietykalni (The Untouchables)
  • 1963: Porucznik (The Lieutenant) jako Nan Hiland
  • 1963: Jedenasta godzina (The Eleventh Hour) jako Joan Clayton
  • 1965: My Favorite Martian jako Sally Farrow
  • 1965: Major Adams, ślad główny (Wagon Train) jako Martha Temple
  • 1965–1969: Wielka Dolina (The Big Valley) jako Audra Barkley
  • 1973: McCloud jako Geri March
  • 1974: Harry O jako Marian Sawyer
  • 1974: Mannix jako Lorna
  • 1974: Banaczek jako Cherry Saint-Saens
  • 1975: Jim Rockford, prywatny badacz (The Rockford Files) jako Audrey Wyatt/Claire Prescott
  • 1975: McCoy
  • 1975: McMillan i żona (McMillan & Wife) jako Nicole
  • 1977: Łowca (Hunter) jako Marty Shaw
  • 1981: Statek miłości (The Love Boat) jako Jessica
  • 1981–1989: Dynastia (Dynasty) jako Krystle Carrington
  • 1982: Statek miłości (The Love Boat)
  • 1986: Północ-Południe (North and South, Book II) jako Rose Sinclair

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film
1964 Złoty Glob Miss Złotego Globu
1970 Brązowa statuetka Bravo Otto, przyznana przez niemiecki dwutygodnik dla młodzieży „Bravo Najlepsza gwiazda telewizyjna[21]
1982 Złoty Glob Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym Dynastia (1981)
People’s Choice Award Ulubiona aktorka w nowym serialu telewizyjnym
1983 Ulubiona artystka telewizyjna
Srebrna statuetka Bravo Otto Najlepsza gwiazda telewizyjna[22]
1984 People’s Choice Award Ulubiona artystka telewizyjna
Soap Opera Digest Award Ulubiona aktorka w operze mydlanej najwyższego czasu antenowego Dynastia (1983)
1985 Ulubiona aktorka w serialu najwyższego czasu antenowego
People’s Choice Award Ulubiona artystka telewizyjna
1986

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michelangelo Capua: John Derek: Actor, Director, Photographer. McFarland, 20 marca, s. 95. ISBN 978-1-4766-7588-6.
  2. Linda Evans signs up for Celebrity Big Brother, „Daily Mail [dostęp 2015-12-20] (ang.).
  3. Linda Evans. Walk of Fame. [dostęp 2025-01-10]. (ang.).
  4. Jevon Phillips, Hollywood Star Walk: Linda Evans, „Los Angeles Times”, 24 czerwca 2010 [dostęp 2025-01-10] (ang.).
  5. Linda Evans Biography (1942-). Film Reference. [dostęp 2022-02-26]. (ang.).
  6. Linda Evans Genealogy. Geni. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  7. Linda Evans What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2025-01-10]. (ang.).
  8. Linda Evans. Starpulse.com. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  9. Linda Evans. Rotten Tomatoes. [dostęp 2025-01-10]. (ang.).
  10. Haidi Parker, Dynasty star Linda Evans, 78, proves she has not aged since her classic 80s TV show, „Daily Mail [dostęp 2025-01-10] (ang.).
  11. Hal Erickison: Linda Evans Biography. AllMovie. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  12. Linda Evans životopis. Osobnosti.cz. [dostęp 2015-12-20]. (cz.).
  13. Linda Evans. Internet Broadway Database. [dostęp 2025-01-10]. (ang.).
  14. Legends!, „Variety [dostęp 2025-01-10] (ang.).
  15. Gibson Johns (2017-03-28): 'Dynasty' star Linda Evans breaks silence on shocking footage of DUI arrest. AOL.com. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  16. a b geni.com: Linda Evenstad
  17. New Age guru called a fake [online], Tampa Bay Times [dostęp 2025-04-12] (ang.).
  18. Tajemnicza śmierć małżeństwa emerytów. Może mieć związek z faktem, że należeli do sekty [online], tvn24.pl, 23 maja 2022 [dostęp 2025-04-11].
  19. Linda Evans – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  20. Yanni and Linda Evans. FamousFix. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
  21. Die Otto sieger 1970. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2025-01-07]. (niem.).
  22. Die Otto sieger 1983. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2025-01-07]. (niem.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Portret na życzenie: Linda Evans. „Film”. nr 5 (2065/XLIV), s. 22, 29 stycznia 1989. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Avik Gilboa. Tryumf dojrzałości. „Film”. nr 5 (2166/XLVI), s. 18–19, 20 stycznia 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]