Łamacz światła

Łamacz światła, Brise soleil – detal architektoniczny, poziomy lub pionowy, służący rozproszeniu światła słonecznego padającego na okno lub szklaną elewację w celu uniknięcia przegrzewania pomieszczeń, a zwłaszcza oślepienia osób przebywających w budynku. Łamacze światła wykonane z żelazobetonu zastosował Le Corbusier w swoim marsylskim bloku mieszkalnym Unité d'Habitation w 1952 r. Według architekta ten rodzaj swoistych zewnętrznych żaluzji miał na celu stworzenie cienia w pomieszczeniach mieszkalnych w lato kiedy słońce jest wysoko aby chronić pomieszczenia przed przegrzewaniem oraz umożliwić dobre nasłonecznienie mieszkań zimą kiedy słońce jest nisko nad horyzontem i jego promienie wpadają już bez przeszkód.

Łamacze światła najczęściej wykonane są ze stali lub aluminium i mają postać nadwieszonych nad nadprożem okiennym rusztów z prętów, siatek, zespołów żaluzji. Niekiedy występują łamacze światła w formie betonowych belek lub rusztów.

Łamacze światła są często zespolone z pomostami do czyszczenia elewacji.

Galeria

• 

  Palácio Gustavo Capanema w Rio de Janeiro, architekt Oscar Niemeyer (1936)

• 

  Yorkshire Sculpture Park

• 

  Milwaukee Art Museum

Bibliografia

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 91. ISBN 83-85001-89-1.