Łapcie (obuwie)
Łapcie (dawniej regionalnie także postoły, kurpie[1]) – dawne chodaki wyplatane techniką krzyżową z taśm łyka, najczęściej lipy, brzozy lub wiązu. Czasem używano także witek wierzbowych. Wkładane były na stopy owinięte w onuce i przywiązywane rzemieniem bądź sznurkiem. Noszono je na co dzień, do pracy, przez cały rok. Jako że były nietrwałe, niekiedy je wzmacniano, podszywając podeszwę kawałkami skóry[2].
Nosili je mieszkańcy Polski (m.in. Kurpie, Podlasianie i Lasowiacy), północnej części obecnej Ukrainy, Białorusi, Rosji, Litwy, Łotwy, Estonii, a także Finlandii. Używane były jeszcze w XIX wieku, a na niektórych terenach nawet w pierwszych dekadach XX wieku[2].