Łuk Melana
Łuk Melana – forma kształtowania ustroju i sposób zbrojenia betonu wynaleziony przez austriackiego inżyniera, Josepha Melana w 1892[1].
Jest to sztywne zbrojenie w formie kratownic z żelaza profilowanego[1]. Uzbrojenie łuków lub belek jest w tym przypadku dostatecznie sztywne, by mogło przenosić część ciężaru świeżego betonu, a także (wraz z pierwszym wieńcem sklepienia) wytworzyć ustrój zespolony, na tyle wytrzymały, aby przenieść ciężar świeżego betonu następnych wieńców[2].
Koncepcja powstała jako jedna z odpowiedzi na potrzebę wzmacniania stalowych mostów kolejowych w Szwajcarii, które ze względu na mający w początku XX wieku wzrost ciężaru taboru kolejowego i częściowe korodowanie starszych konstrukcji, wymagały wzmocnienia lub przebudowy. Praktyka pokazała, że przekształcenie konstrukcji stalowych w betonowe, było rozwiązaniem trafionym ze względów tak użytkowych, jak i ekonomicznych (oszczędności). Z czasem koncepcja Melana została wyparta przez inne rozwiązania, niemniej jednak nadal znajduje pewne zastosowanie w konstruowaniu belek o niezbyt dużych rozpiętościach[2].
Pierwszym, eksperymentalnym obiektem zbudowanym z wykorzystaniem łuku Melana jest most Melana z 1894, zlokalizowany w Rock Rapids w stanie Iowa (USA)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Dzieła z betonu – mosty i wiadukty Europy, cz. 1 – rys historyczny [online], s. 51.
- ↑ a b Przejście od tradycyjnych krążyn słupowych - Uprawnienia Budowlane [online], uprawnienia-budowlane.pl [dostęp 2022-02-08] (pol.).
- ↑ Melan Arch Bridge, Emma Slater Park (Moved from Dry Run Creek), Rock Rapids, Lyon County, IA [online], Library of Congress, Washington, D.C. 20540 USA [dostęp 2022-02-08].