Śriwidżaja
Śriwidżaja (Sriwijaya, Śriwidźaja) – buddyjskie, królestwo morskie i handlowe[1], powstałe w VII wieku n.e. na Sumatrze. W 1377 przejęte przez królestwo Majapahit. Stolica w Palembang[2][1].
Do XI w.[1] najsilniejsze państwo regionu[3], swymi wpływami obejmowało Jawę[1], północne Borneo i Półwysep Malajski. Ludność stanowili Malajowie[2]. Była ośrodkiem buddyzmu (Mahajana)[1], za panowania dynastii Śailendrów(indonez.) (IX-XII w.) wybudowano świątynię Borobudur na Jawie[3] oraz klasztory w Nagapattinam (południowo-wschodnie Indie)[1].
Źródłem potęgi królestwa była kontrola nad międzynarodowym handlem morskim. Nawiązywało stosunki handlowe nie tylko z państwami Archipelagu Malajskiego, ale także z Chinami i Indiami. Królestwo było ważnym ośrodkiem kultury buddyjskiej w Azji Południowo-Wschodniej[1]. Długi okres potęgi państwa przypadał na wieki od VIII[potrzebny przypis] do XI[1]. Później nastąpił stopniowy upadek królestwa, które ostatecznie w 1377 roku zostało przejęte przez królestwo Majapahit[2][1][3].
Z czasem pamięć o samym państwie zatarła się, wraz z islamizacją regionu i zanikiem buddyjskich wpływów na terenach Indonezji i Malezji. Ponowny wzrost zainteresowania historią Sriwidżaji nastąpił w XX wieku, wraz z kolejnymi odkryciami archeologicznymi europejskich uczonych[potrzebny przypis].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Srivijaya empire, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2023-02-23] (ang.).
- ↑ a b c Śriwidżaja, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2023-02-23].
- ↑ a b c Srīvijaya, Enciclopèdia.cat [dostęp 2023-02-23] (kat.).