Środowe Towarzystwo Psychologiczne

Środowe Towarzystwo Psychologiczne (niem. Psychologische Mittwochs-Gesellschaft) – nieformalna grupa psychoanalityków o zbliżonych początkowo poglądach, skupiona wokół Zygmunta Freuda w Wiedniu.

Przed rokiem 1902 ruch psychoanalityczny działał bez usprawniającego jego integrację stowarzyszenia, a kontakty pomiędzy psychoanalitykami opierały się przede wszystkich na uczęszczaniu na prywatne, często powiązane z własną analizą, lekcje u Freuda (taki kurs odbyli między innymi: Emma Eckstein, Felix Gattel, Heinrich Gomperz). W odpowiedzi na ten stan rzeczy jesienią 1902 roku, kiedy to Wilhelm Stekel (lekarz, poeta i muzyk) zasugerował Freudowi możliwość odbywania regularnych spotkań czołowych wiedeńskich psychoanalityków, założone zostało Środowe Towarzystwo Psychologiczne. Spotkania towarzystwa odbywały się w wiedeńskim mieszkaniu Freuda przy Berggasse 19. Oprócz Stekla, Freud namówił do udziału w takich środowych sesjach także Maxa Kahanego, Rudolfa Reitlera i Alfreda Adlera. Co tydzień jeden z uczestników przygotowywał referat, na którego temat odbywała się dyskusja po przerwie kawowej. Freud, w roli przewodniczącego, podsumowywał na koniec wyniki spotkania. Istniała możliwość wprowadzania nowych członków, przy czym procedura wymagała początkowo jednomyślnej zgody osób już przyjętych (stałych członków). W 1906 towarzystwo skupiało 17 naukowców; należeli doń między innymi: Isidor Sadger, Fritz Wittels, Paul Federn, Eduard Hitschmann (lekarze), Max Graf (muzykolog), Hugo Heller (wydawca), Otto Rank (samouk, student ekonomii)^[1]. W 1906 roku dokonano częściowej przebudowy formalnej struktury towarzystwa poprzez ustanowienie funkcji sekretarza zobowiązanego do protokołowania spotkań w celu zapobiegania potencjalnym plagiatom (stanowisko to objął Otto Rank)^[2]. Stałymi gośćmi zagranicznymi (zapraszanymi przez Freuda z powodu poczucia alienacji towarzystwa oraz często związanymi ze szpitalem Burghölzli w Zurychu), począwszy od roku 1907, byli między innymi: Max Eitingon, Otto Ludwig Binswanger, Carl Gustav Jung, Karl Abraham, Sándor Ferenczi^[1]. Z czasem dał się zauważyć silny rozdźwięk naukowy między członkami wiedeńskimi a zagranicznymi. W 1908 r. oficjalnie grupa przekształciła się w formalne Wiedeńskie Towarzystwo Psychoanalityczne^[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ElkeE. Mühlleitner ElkeE., JohannesJ. Reichymayr JohannesJ., Following Freud in Vienna. The Psychological Wednesday Society and the Viennese Psychoanalytical Society 1902–1938, „International Forum of Psychoanalysis” (6:2), New York 1997 .
↑ PawełP. Dybel PawełP., Rozum i nieświadome. Filozoficzne eseje o psychoanalizie, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2020 .
↑ StephenS. Wilson StephenS., Zygmunt Freud, AnnaA. Jachimiak (tłum.), Warszawa: Wiedza Powszechna, 2001, s. 59–64, ISBN 83-214-1225-4, OCLC 749585506 .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Following Freud in Vienna. The Psychological Wednesday Society and the Viennese Psychoanalytical Society 1902–1938. [dostęp 2017-02-19]

[Elke-1] ElkeE. Mühlleitner ElkeE., JohannesJ. Reichymayr JohannesJ., Following Freud in Vienna. The Psychological Wednesday Society and the Viennese Psychoanalytical Society 1902–1938, „International Forum of Psychoanalysis” (6:2), New York 1997 .

[2] PawełP. Dybel PawełP., Rozum i nieświadome. Filozoficzne eseje o psychoanalizie, Kraków: Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, 2020 .

[3] StephenS. Wilson StephenS., Zygmunt Freud, AnnaA. Jachimiak (tłum.), Warszawa: Wiedza Powszechna, 2001, s. 59–64, ISBN 83-214-1225-4, OCLC 749585506 .

[1]

[2]

[3]