Świąd wodny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świąd wodny
Aquagenic pruritus
Klasyfikacje
ICD-10

L29.9
świąd, nieokreślone

Świąd wodny (ang. aquagenic pruritus) – objaw chorobowy występujący po tym, jak skóra wchodzi w kontakt z wodą[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Objaw może występować po wzięciu prysznica lub po kąpieli[1]. Swędzenie może trwać do 60 minut[1], zazwyczaj zaczyna znikać, jak skóra przestaje być narażona na powietrze, czyli jak się zakłada ubrania lub obejmuje skórę ręcznikiem. Świąd wodny przypomina ciągłe kłucie szpilek i często występuje na kończynach dolnych, ale może pojawić się nawet na twarzy, stopach i dłoniach[2].

Powód występowania świądu nie jest znany, ale kontakt z gorącą wodą powoduje rozszerzenie naczyń krwionośnych, który pociąga za sobą odwodnienie tkanek i następujące swędzenie[3]. Podczas powstania świądu wodnego nie występują żadne zmiany skórne[2].

Różnica pomiędzy świądem wodnym a alergią na produkty chemiczne[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ choroba często występuje po użyciu środków czystości (mydło, szampon, itd.), istnieje błędna tendencja do mieszania świądu wodnego z alergią na te produkty. Istnieją jednak pewne szczególne cechy, które odróżniają świąd wodny od alergii na produkty chemiczne:

  • swędzenie nie zależy od substancji rozpuszczonych w wodzie, właśnie dlatego stosowanie delikatnych detergentów nie zapobiega wystąpieniu choroby, nawet przy używaniu wody destylowanej[4];
  • swędzenie może również być wywołane przez pot, szczególnie w miesiącach letnich[5];
  • wielu pacjentów skarży się na pewną sezonowość choroby, obserwując większą częstość występowania po częstych ekspozycjach na słońce[6].

W związku z tymi okolicznościami, świąd wodny nie jest objawem alergicznym, chociaż należy zauważyć, że jej występowanie może być wzmocnione przez obecność czynników, takich jak, na przykład kontakt skóry z włóknem syntetycznym.

Terapia[edytuj | edytuj kod]

Niektóre roztwory soli, na przykład wodorowęglanu sodu, mogą zmniejszyć intensywność swędzenia (świąd wodny rzadziej występuje, gdy ciało ma kontakt z wodą morską). Aby złagodzić swędzenie, wskazana jest ekspozycja na promieniowanie UVB i stosowanie kremów na bazie substancji zdolnych do wyłączenia zakończeń nerwowych odpowiedzialnych za ten problem, na przykład z kapsaicyną zawarta w papryce chili[2][7].

Stosowanie kremów nawilżających w celu zmniejszenia suchości skóry może przynieść pozytywny efekt i złagodzić swędzenie. Niektórzy pacjenci wskazują na zmniejszenie lub nawet na zanik swędzenia, gdy podczas końcowej części prysznica użyje się zimnej wody, a następnie wysuszy się suszarką do włosów lub zasłoni się ręcznikiem (nie pocierając skóry). Można nawet zmienić temperaturę wody, ponieważ w niektórych przypadkach nagła zmiana temperatury powietrza może doprowadzić do objawia się choroby[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Henry Harold Friedman: Problem-oriented Medical Diagnosis. Lippincott Williams & Wilkins, 2001, s. 30. ISBN 0-7817-2909-2.
  2. a b c d Brian B. Adams: Sports Dermatology. Springer Science & Business Media, 2006, s. 181. ISBN 0-387-40045-1.
  3. Anna Turano: Il buon frutto dalla buona pianta. Dal ciclo ovarico al ciclo riproduttivo: interpretazione dei dati. Luigi Pellegrini Editore, 2015. ISBN 88-6822-317-1.
  4. Cutis. Technical Publishing Company, 1995, s. 269.
  5. Laurent Misery, Sonja Ständer: Pruritus. Springer Science & Business Media, 2010, s. 137. ISBN 978-1-84882-322-8.
  6. Kim K. Kuebler: End-of-life Care: Clinical Practice Guidelines. W.B. Saunders Company, 2002, s. 410. ISBN 978-0-7216-8452-9.
  7. Alan Cowan, Gil Yosipovitch: Pharmacology of Itch. Springer, 2015, s. 342. ISBN 978-3-662-44605-8.