Żabia Grań
Żabia Grań, Grań Żabiego (słow. Žabí hrebeň, niem. Żabie-Grat, Froschgrat, węg. Békás-gerinc[1]) – boczna grań w Tatrach Wysokich odchodząca od Żabiego Szczytu Wyżniego (Veľký Žabí štít) w kierunku północno-zachodnim i rozdzielająca Dolinę Żabich Stawów Białczańskich (Žabia Bielovodská dolina) i Dolinę Rybiego Potoku. Żabią Granią przebiega granica polsko-słowacka. Często używana nazwa Żabie odnosi się nie tylko do samej grani, ale również do leżących poniżej dolin.
Żabia Grań położona jest na terenie ścisłego rezerwatu i tylko niektóre jej odcinki bywają udostępniane taternikom. Dawniej u podnóża grani biegła stara góralska ścieżka Popod Żabiem.
Przebieg grani
W Żabiej Grani wyróżniają się:
- Żabi Szczyt Wyżni – najwyższy szczyt grani (2259 m n.p.m.)
- Białczańska Przełęcz Wyżnia (Vyšné Bialčanské sedlo, 2085 m), którą rozdziela na dwa siodła niewielka Białowodzka Turniczka (Bielovodská vežička, 2095 m)
- Żabi Mnich (Žabí Mních, 2146 m), od którego odchodzi boczna grań z Żabią Lalką (Žabia Lalka)
- Wyżnie Żabie Wrótka
- Żabie Zęby
- Żabie Wrótka (Žabie vrátka, 2085 m)
- Białczańskie Baszty:
- Zadnia Białczańska Baszta
- Zadnie Białczańskie Wrótka
- Pośrednia Białczańska Baszta
- Pośrednie Białczańskie Wrótka
- Białczańska Czubka
- Białczańska Przełęcz Pośrednia
- Białczańska Kopka (Bielovodský hrb, 2045 m)
- Białczańska Przełęcz, nazywana także Niżnią Białczańską Przełęczą (Bialčanské sedlo, 2024 m)
- Owcze Turniczki (Ovčie vežičky, ok. 2040 m)
- Owcza Przełęcz (Ovčie sedlo, 2038 m)
- Marusarzowa Turnia (Ondrejova veža, 2075 m)
- Marusarzowa Przełączka (Ondrejova štrbina, 2060 m)
- Apostoł VII, od którego odchodzi boczna Grań Apostołów (Hrebeň apoštolov)
- Apostolska Szczerbina
- Żabi Szczyt Niżni (Malý Žabí štít, 2098 m)
- Przełączka pod Żabią Czubą (Žabia štrbina, 2031 m)
- Żabia Czuba (Žabia kopa, 2080 m)
- Żabi Przechód Białczański
- Siedem Granatów (Sedem Granátov), w których ścianach znajdują się jaskinie: Wielka Żabia Szpara i Dziura w Żabiem (Žabia diera)[2]. Najwyższa kulminacja Siedmiu Granatów sięga 1915 m.
Do Doliny Rybiego Potoku z Żabiej Grani schodzi kilka żlebów:
- Owczy Żleb (Ovčí žľab) z Owczej Przełęczy
- Marusarzowy Żleb (Ondrejov žľab) z Marusarzowej Przełęczy
- Żabi Żleb (Žabí žľab) z Przełączki pod Żabią Czubą
- Dwoisty Żleb (Dvojitý žľab), a właściwie dwa położone w pobliżu siebie żleby, schodzące z Siedmiu Granatów, w pobliżu Żabiej Czuby.
Na zachodnim stoku Grani Żabiego, pod przewieszką, stwierdzono występowanie głodka karyntyjskiego – bardzo rzadkiej rośliny, nigdzie więcej w Polsce nie występującej, poza tym jednym stanowiskiem na Grani Żabiego[3].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Jaskinie, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-06-25].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Bibliografia
- Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
- Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2004. ISBN 83-915-737-9-6.
- Władysław Cywiński: Grań Żabiego, Tatry przewodnik szczegółowy tom 7. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999. ISBN 83-7104-024-5.
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba. Warszawa: Sport i Turystyka, 1954.