Śluzowoszczka fioletowa
_Bourdot_%26_Galzin_201060.jpg) Śluzowoszczka fioletowa na drewnie | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
śluzowoszczka fioletowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Tulasnella violea (Quél.) Bourdot & Galzin Bull. Soc. mycol. Fr. 25(1): 31 (1909) | |
Śluzowoszczka fioletowa (Tulasnella violea (Quél.) Bourdot & Galzin) – gatunek grzybów z rodziny śluzowoszczkowatych (Tulasnellaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tulasnella, Tulasnellaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten opisał w 1883 r. Lucien Quélet, nadając mu nazwę Hypochnum violeum[1]. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę, nadali mu Hubert Bourdot i Amédée Galzin w 1909 r.[1]
- Corticium violeum (Quél.) Costantin & L.M. Dufour 1891
- Hypochnus violeus Quél. 1883[2].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Owocnik rozpostarty, fioletowoszary, czasami fioletowy lub różowy. Hymenium złożone z jednej lub kilku warstw podstawek na rozgałęzionych, często nabrzmiałych strzępkach wyrastających z prostych, często grubościennych, strzępek bazalnych. Strzępki dwujądrowe, o szerokości 3,5-5 (-7) µm, bez sprzążek. Podstawki przeważnie maczugowate, 8-16 × 5-9 µm. Sterygmy kuliste do elipsoidalnych, przechodzące w maczugowate lub wrzecionowate, o szerokości 4,5-6,5 µm i długości do 35 µm. hHyfid i cystyd brak. Bazydiospory w większości kuliste do szeroko elipsoidalnych (Q = 1,0-1,3), mniejszość czasami elipsoidalna (Q= 1,4-1,6), 5,5-9 × 5,5-7,5 µm, wytwarzające wtórne zarodniki przez replikację[4].
Wytwarza strzępki monilioidalne, septowane, o średnicy do 8,5 µm[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Podano występowanie śluzowoszczki fioletowej na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy i Afryki[5]. W Polsce w 2003 r. W. Wojewoda przytoczył liczne stanowiska z uwagą, że prawdopodobnie gatunek ten nie jest rzadki i nie jest zagrożony[3].
Występuje w lasach liściastych, iglastych i mieszanych, czasami także w ogrodach, na pniakach, leżących na ziemi pniach i konarach drzew liściastych i iglastych. Zanotowano występowanie także na owocniku wrośniaka szorstkiego (Trametes hirsuta). W Polsce owocniki notowane od marca do listopada[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Index Fungorum [online] [dostęp 2022-11-12] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2022-11-12] (ang.).
- ↑ a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 677, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b P. Roberts, Tulasnella violea [online], Mycobank, 1999 [dostęp 2022-11-12] (ang.).
- ↑ Występowanie Tulasnella violea na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2022-11-12] (ang.).