Przejdź do zawartości

Željko Bebek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Željko Bebek
Ilustracja
Imię i nazwisko

Želimir Bebek

Pseudonim

Željko

Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1945
Sarajewo

Pochodzenie

chorwackie

Instrumenty

gitara, akordeon, mandolina

Gatunki

rock

Zawód

wokalista

Aktywność

od 1961

Zespoły
Bijelo dugme

Želimir „Željko” Bebek (ur. 16 grudnia 1945 w Sarajewie) – chorwacki muzyk, wokalista jugosłowiańskiego zespołu Bijelo dugme.

W wieku 16 lat, wszedł w skład zespołu Eho 61. Jako gitarzysta i wokalista dołączył do grupy Kodeksi. Członkiem grupy, jako gitarzysta basowy został Goran Bregović. Bebek, Bregović, gitarzysta Edo Bogeljić i perkusista Lućano Paganoto na początku 1970 roku otrzymali dwumiesięczny angaż do Neapolu gdzie zostali dłużej. Bebek wrócił do Sarajewa i w 1971 roku reaktywował zespół Kodeksi. W tym samym roku pobili rekord nieprzerwanego grania, który dotąd należał do grupy Čičak. W grudniu 1971 Bebek został powołany do wojska. Ożenił się i postanowił rzucić muzykę.

Jednak po powrocie z wojska w marcu 1973 został członkiem grupy Jutro. Z zespołem nagrał cztery piosenki: Kad bi' bio bijelo dugme, U subotu mala, Na vrh brda, vrda, mrda i Hop-cup. 1 stycznia 1974 roku, grupa została oficjalnie „ochrzczona” jako Bijelo dugme[1]. Żelko Bebek jako charyzmatyczny wokalista (i czasem gitarzysta basowy) pozostał w zespole do 1984 roku, nagrywając w międzyczasie i później płyty solowe, które wciąż są wznawiane (na fali tzw. Ju-nostalgii) w krajach byłej Jugosławii i w Europie Zachodniej, także jako kompilacje. Bebek nagrywa wciąż nowe płyty. W 2017 roku album studyjny Ono nešto naše i w 2018/2019 podwójny album koncertowy (CD i Blue-ray) pod tytułem Željko Bebek Live.

Gdy wybuchła wojna w Bośni przeniósł się do Zagrzebia. Zajmuje się muzyką, nagrywaniem i wydawaniem płyt. Przez pewien czas prowadził kawiarnię „Tajna veza” (Ima neka tajna veza).

W czerwcu 2005 roku wziął udział razem z pozostałymi członkami Bijelo dugme w trzech pożegnalnych koncertach w Sarajewie, Zagrzebiu i Belgradzie (Turneja 2005 Sarajevo-Zagreb-Beograd).

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie katalogu discogs.com[2]:

  • 1978: Skoro da smo isti
  • 1984: Mene tjera neki vrag
  • 1985: Armija B
  • 1989: Pjevaj moj narode
  • 1989: Niko više ne sanja
  • 1990: ...Karmin, pjesma i rakija
  • 1992: ...a svemir miruje
  • 1993: Sve najbolje (kompilacja)
  • 1994: Gori svijet... Ti ċeš ga ugasiti
  • 1995: Puca mi u glavi
  • 1999: S tobom i bez tebe
  • 2000: Ošini po prašini
  • 2002: Svijet nek' pukne popola
  • 2003: 18 največih hitova
  • 2006: Zlatna kolekcija (kompilacja 2 CD)
  • 2009: Platinum Collection (kompilacja 2 CD)
  • 2011: Najlepše ljubavne pjesme (kompilacja z serii „Love Collection”)
  • 2012: Kad poljubac pomiješaš sa vinom
  • 2014: Antologija Bebek 40 godina (kompilacja 4 CD)
  • 2017: Ono nešto naše
  • 2018: Dueti (kompilacja)
  • 2019: Live (koncertowa 2 CD)
  • 2020: Bebek u Spaladiumu (koncertowa 2 CD)
  • 2021: Mali oblak ljubavi

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Petar Janjatović, Ex JU Rock enciklopedija, Beograd: Čigoja štampa, 2007, s. 31, ISBN 978-86-905317-1-4.
  2. Željko-Bebek [online], discogs.com [dostęp 2021-07-24].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]