Przejdź do zawartości

155 mm haubicoarmata Denel G5

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
155 mm haubicoarmata G5
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Południowa Afryka

Producent

LIW division (Denel)

Rodzaj

haubicoarmata

Historia
Prototypy

1981

Produkcja seryjna

1983 - do chwili obecnej

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

155 mm Frag-HE, M1 HE

Długość lufy

6975 mm (L/45)

Donośność

30 000 m (pocisk zwykły)
39 000 m (pocisk z gazogeneratorem)

Prędkość pocz. pocisku

maks. 897 m/s

Długość

9500 mm (marszowa)
12100 mm (bojowa)

Szerokość

3300 mm (marszowa)
8600 mm (bojowa)

Wysokość

2100 mm (marszowa)

Masa

13 750 kg

Kąt ostrzału

-3 do +75° (w pionie)
82° (w poziomie przy kącie podniesienia lufy do 15°)
65° (w poziomie przy kącie podniesienia lufy powyżej 15°)

Obsługa

8 osób

Prędkość marszowa

16 km/h

155 mm haubicoarmata G5południowoafrykańska haubicoarmata produkowana przez LIW division – część koncernu Denel.

G5 została zaprojektowana w Lyttelton Engineering Works (obecnie cześć koncernu Denel). Prace nad działem oznaczanym kolejno jako G3, G4, a ostatecznie G5 rozpoczęto w 1976 roku. Konstruktorzy armaty wzorowali się na haubicoarmatach GC 45 i M59

G5 jest działem półautomatycznym. Lufa bruzdowana, zakończona hamulcem wylotowym. W położeniu marszowym lufa jest obrócona do tyłu i zamocowana do ogonów. Zamek śrubowy, z uszczelniaczem Bange'a. kołyska cylindryczna, oporopowrotnik hydropneumatyczny. Zasilanie amunicją rozdzielnego ładowania. Podwozie dwuosiowe, resorowane, o prześwicie 31 cm. W czasie strzelania działo spoczywa na płycie oporowej. Działo ma napęd pomocniczy z silnikiem o mocy 57 kW który umożliwia przemieszczanie się z prędkością do 16 km/h. Silnik napędu pomocniczego jest używany także do rozwierania i zwierania ogonów oraz opuszczania i podnoszenia płyty oporowej. Na większe odległości działo jest holowane samochoodem SAMIL 100.

Działo było kilkakrotnie modernizowane, najnowszą wersją jest G5-2000 z lufą L/52.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak. G5. „Nowa Technika Wojskowa”. 1993. Nr. 2. s. s. 19-20. ISSN 1230-1655. 
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 74. ISBN 83-86028-01-7.

Źródło

[edytuj | edytuj kod]