155 mm haubicoarmata Denel G5
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Rodzaj | |
Historia | |
Prototypy |
1981 |
Produkcja seryjna |
1983 - do chwili obecnej |
Dane taktyczno-techniczne | |
Kaliber |
155 mm Frag-HE, M1 HE |
Długość lufy |
6975 mm (L/45) |
Donośność |
30 000 m (pocisk zwykły) |
Prędkość pocz. pocisku |
maks. 897 m/s |
Długość |
9500 mm (marszowa) |
Szerokość |
3300 mm (marszowa) |
Wysokość |
2100 mm (marszowa) |
Masa |
13 750 kg |
Kąt ostrzału |
-3 do +75° (w pionie) |
Obsługa |
8 osób |
Prędkość marszowa |
16 km/h |
155 mm haubicoarmata G5 – południowoafrykańska haubicoarmata produkowana przez LIW division – część koncernu Denel.
G5 została zaprojektowana w Lyttelton Engineering Works (obecnie cześć koncernu Denel). Prace nad działem oznaczanym kolejno jako G3, G4, a ostatecznie G5 rozpoczęto w 1976 roku. Konstruktorzy armaty wzorowali się na haubicoarmatach GC 45 i M59
G5 jest działem półautomatycznym. Lufa bruzdowana, zakończona hamulcem wylotowym. W położeniu marszowym lufa jest obrócona do tyłu i zamocowana do ogonów. Zamek śrubowy, z uszczelniaczem Bange'a. kołyska cylindryczna, oporopowrotnik hydropneumatyczny. Zasilanie amunicją rozdzielnego ładowania. Podwozie dwuosiowe, resorowane, o prześwicie 31 cm. W czasie strzelania działo spoczywa na płycie oporowej. Działo ma napęd pomocniczy z silnikiem o mocy 57 kW który umożliwia przemieszczanie się z prędkością do 16 km/h. Silnik napędu pomocniczego jest używany także do rozwierania i zwierania ogonów oraz opuszczania i podnoszenia płyty oporowej. Na większe odległości działo jest holowane samochoodem SAMIL 100.
Działo było kilkakrotnie modernizowane, najnowszą wersją jest G5-2000 z lufą L/52.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak. G5. „Nowa Technika Wojskowa”. 1993. Nr. 2. s. s. 19-20. ISSN 1230-1655.
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 74. ISBN 83-86028-01-7.
Źródło
[edytuj | edytuj kod]- TOP GUN – Angola: The real stars.. [dostęp 2011-07-12]. (ang.).