Broń półautomatyczna
Broń półautomatyczna – rodzaj broni palnej, w której część operacji cyklu pracy broni jest wykonywana kosztem energii gazów prochowych lub zewnętrznych źródeł energii, a część ręcznie przez obsługę.
Broń półautomatyczna to najczęściej broń artyleryjska. Typowym działaniem takiej broni jest ręczne załadowanie naboju, a następnie automatyczne otwarcie zamka, wyrzucenie łuski i napięcie iglicy po strzale. Do nielicznych przykładów półautomatycznej broni strzeleckiej należy karabin przeciwpancerny PTRD.
Pojęcie broni półautomatycznej nie pokrywa się z angielskim semi-automatic weapon, oznaczającym broń samopowtarzalną.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.
- Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 42. ISBN 83-11-06699-X.