Abakanowiczowie herbu Abdank
 Abdank | |
| Państwo | |
|---|---|
| Protoplasta |
Abul Abbas Fursowicz Krzeczowski |
| Pochodzenie etniczne | |
Abakanowiczowie herbu Abdank, o przydomku Jurewicz – polski ród szlachecki, pochodzenia tatarskiego. Gałąź rodu Krzeczowskich[1].
Etymologia przydomku[edytuj | edytuj kod]
Członkowie rodu Abakanowiczów używali przydomku Jurewicz[2], który zaczerpnęli od imienia jednego ze swoich przodków – Jerzego (Jura) Abakanowicza[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Członkowie rodu Abakanowiczów używali polskiego herbu szlacheckiego o nazwie Abdank. Mieli tatarskie pochodzenie i byli gałęzią rodu Krzeczowskich[1].
Protoplastą rodziny był Abul Abbas Fursowicz Krzeczowski, współwłaściciel Krzeczowic, wzmiankowany w 1565 i 1569 roku. Jego synami byli Józef, Suliman, Eliasz i Achmeć Abbas-Kanowicze, wspominani w przywileju królewskim z 1631 roku[1].
Synem Achmecia był natomiast Janusz zwany Abakanowiczem, który pozostawił po sobie Jerzego (Jur). Przypuszcza się, że Jerzy przyjął chrzest, ponieważ od czasów jego syna, Jerzego Jurewicza Abakanowicza, dziedzica dóbr Podruksze-Lachowszczyzna, rodzina występuje w źródłach jako katolicka[1].
Członkowie tego rodu, Jerzy i Adam Abakanowiczowie, podpisali w 1763 roku manifest szlachty z województwa wileńskiego skierowany przeciwko nielegalnym działaniom trybunału z bliżej nieokreślonego powodu[3]. Rok później natomiast podpisali konwokację na sejm w tym samym województwie[2].
W księdze szlachty guberni kowieńskiej w latach 1849 i 1860 byli zapisani Michał, Ignacy i Jan, synowie Kazimierza, a wnukowie Jerzego – dziedzica dóbr Podruksze-Lachowszczyzna[2].
Znani przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
- Bruno Abakanowicz (1852–1900) – matematyk, elektrotechnik i wynalazca[4][1].
- Piotr Abakanowicz (1889–1948) – podpułkownik Wojska Polskiego, kawaler orderu Orderu Virtuti Militari[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Dziadulewicz 1929 ↓, s. 365.
- ↑ a b c Uruski 1904 ↓, s. 1.
- ↑ Boniecki 1899 ↓, s. 17.
- ↑ Sikorski ↓, s. 14-15.
- ↑ Zieliński 2015 ↓, s. 10.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Saturnin Sikorski, Wielka encyklopedia powszechna ilustrowana, t. I, Warszawa: Nakład i druk S. Sikorskiego, 1890, s. 14–15.
- Adam Boniecki, Herbarz polski, t. I, Warszawa: skład główny Gebethner i Wolff, 1899, s. 411.
- Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, t. I, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1904, s. 1 (pol.).
- Stanisław Dziadulewicz, Herbarz rodzin tatarskich w Polsce, Wilno: Nakład autora, 1929, s. 365 (pol.).
- Józef Zieliński, Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921–2012, Warszawa: Bellona, 2015, s. 10, ISBN 978-83-11-13990-9, OCLC 924867180.