Adam Dezydery Saryusz Łącki

Adam Dezydery Saryusz Łącki
	; Jelita
Rodzina	Łąccy herbu Jelita
Data urodzenia	1720
Data i miejsce śmierci	29 lipca 1784 ; Warszawa
	Odznaczenia

Adam Dezydery Saryusz Łącki herbu Jelita (ur. w 1720 roku – zm. 29 lipca 1784 roku w Warszawie) – generał lejtnant wojsk koronnych w 1777 roku, kasztelan sandomierski w latach 1764-1784, kasztelan czechowski w latach 1768-1774, konsyliarz Rady Nieustającej w latach 1776-1780, cześnik opoczyński w latach 1754-1757, podstoli opoczyński w latach 1757-1764, stolnik opoczyński w latach 1764-1765, chorąży opoczyński w latach 1765-1768^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W załączniku do depeszy z 2 października 1767 roku do prezydenta Kolegium Spraw Zagranicznych Imperium Rosyjskiego Nikity Panina, poseł rosyjski Nikołaj Repnin określił go jako posła właściwego dla realizacji rosyjskich planów na sejmie 1767 roku^[2]. Poseł na Sejm 1767 roku i konsyliarz konfederacji^[3] z województwa sandomierskiego^[4]. Gorliwy stronnik Stanisława Augusta Poniatowskiego, walczył przeciwko konfederatom barskim, w 1772 roku delegowany do układów z zaborcami. Członek konfederacji 1773 roku^[5]. Członek Komisji Wojskowej Koronnej w 1775 roku^[6]. Komisarz Komisji Dobrego Porządku województwa sandomierskiego^[7]. Członek Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej w 1779 roku^[8].

W 1778 roku odznaczony Orderem Orła Białego, w 1776 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska. Kórnik 1993, s. 195.
↑ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 663.
↑ Wiadomości Warszawskie. 29 sierpnia 1767, nr 69, [b.n.s]
↑ Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг., Moskwa 2004, s. 663.
↑ Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 559.
↑ Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.
↑ Melchior Buliński, Monografija miasta Sandomierza, Warszawa, 1879, s. 142.
↑ KALENDARZ polityczny dla Królestwa Polskiego y Wielkiego Xięstwa Litewskiego na rok pański 1779. w Warszawie, Nakładem y drukiem Michała Groella Księgarza Nadwornego J.K.Mci., [b.n.s]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Henryk P. Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998.
Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008.
Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Sztaby i kawaleria, Kraków 2002

[1] Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska. Kórnik 1993, s. 195.

[2] Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг. Moskwa, 2004, s. 663.

[3] Wiadomości Warszawskie. 29 sierpnia 1767, nr 69, [b.n.s]

[4] Носов Б. В. Установление российского господства в Речи Посполитой. 1756–1768 гг., Moskwa 2004, s. 663.

[5] Ryszard Chojecki, Patriotyczna opozycja na sejmie 1773 r., w: Kwartalnik Historyczny, LXXIX, nr 3, 1972, s. 559.

[6] Volumina Legum, t. VIII, Petersburg 1860, s. 87.

[7] Melchior Buliński, Monografija miasta Sandomierza, Warszawa, 1879, s. 142.

[8] KALENDARZ polityczny dla Królestwa Polskiego y Wielkiego Xięstwa Litewskiego na rok pański 1779. w Warszawie, Nakładem y drukiem Michała Groella Księgarza Nadwornego J.K.Mci., [b.n.s]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]