Przejdź do zawartości

Adolf Ligoń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adolf Ligoń
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1855
Zawadzkie (pow. strzelecki)

Data i miejsce śmierci

2 września 1931
Katowice

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Adolf Ligoń (ur. 20 lutego 1855 w Zawadzkiem, zm. 2 września 1931 w Katowicach) – działacz społeczny, pisarz, dziennikarz, wydawca.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 lutego 1855 w Zawadzkiem (pow. strzelecki) na Opolszczyźnie, w rodzinie kowala - poety oraz pisarza ludowego Juliusza Ligonia. Rodzina Ligoniów przeniosła się tam z Królewskiej Huty (obecnie Chorzów) po urodzeniu jego starszego brata Jana Ligonia. Razem z bratem ukończył miejscową szkołę ludową.

W 1870 rodzina przeprowadza się do Królewskiej Huty. Jego brat Jan do 1884 był bibliotekarzem Kółka Towarzyskiego w Królewskiej Hucie oraz reżyserem i aktorem amatorskich przedstawień teatralnych.

Razem z ojcem brał udział w amatorskiej działalności scenicznej swego starszego brata. Na potrzeby amatorskiego teatru przerabiał niemieckie komedyjki, m.in. „Telefon bez drutu, czyli kiszkomówca”, „Opętany Walek”, „Pijak przed sądem”. Niektóre z przeróbek, m.in. „Śmierć za życia”, w 1881 publikował w „Gazecie Górnośląskiej”. Tłumaczył także niemieckie powieści.

W 1883 roku otworzył w Królewskiej Hucie księgarnię, którą po sporach z pruskimi władzami musiał niebawem zamknąć.

W 1884 roku jego brata Jana wyrzucono z pracy w hucie jako "polskiego agitatora". Wraz z braćmi: Janem i Robertem, przenoszą się do Pomiarek k. Truskawca (Małopolska). Brat Jan znalazł pracę jako maszynista przy szybach naftowych; Adolf pracował m.in. w Muszynie jako sekretarz sądowy.

W 1889 roku powrócił wraz z braćmi na Śląsk i zamieszkał w Królewskiej Hucie. Bez powodzenia próbował ponownie otworzyć księgarnię, tym razem w Piekarach. Niepowodzeniem zakończyła się także próba wydawania własnej gazety lokalnej.

Był redaktorem wielu czasopism katolickich: centrowej „Gazety Katolickiej”, dodatku do „Górnoślązaka” „Rodzina Chrześcijańska” oraz pisma „Straż znad Odry”. Był wydawcą pisemka „Dzwonek Maryi”, a także pisma Towarzystwa Maryańskiego „Tygodnik Katolicki”.

W latach 1899–1900 prezes Kółka Towarzyskiego w Królewskiej Hucie; w 1902 roku skarbnik miejscowego gniazda (koła) Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W 1906 roku został prezesem Koła Śpiewaczego „Harmonia”.

W latach 1907–1908 pełnił funkcję skarbnika Polskiego Komitetu Wyborczego dla Śląska; także funkcję generalnego skarbnika Związku Wzajemnej Pomocy Chrześcijańskich Robotników Górnośląskich. W 1910 sekretarz Zjednoczenia Zawodowego Polskiego, rok później sekretarz Banku Ludowego.

Jako członek Polskiego Komitetu Wyborczego organizował wiece przedwyborcze na Górnym Śląsku. Podczas plebiscytu działał w ramach Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Bytomiu.

Był mężem Wiktorii z Kaweckich, z którą miał dwóch synów - Kazimierza oraz Zygmunta.

Zmarł 2 września 1931 roku w Katowicach.

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 1926 r. nr 152, poz. 431 „za wybitne zasługi, położone na polu pracy społeczno-narodowej”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]