Adrian Gołyński (zm. 1540)

Herb Prawdzic

Adrian Gołyński herbu Prawdzic (zm. 1540) – kasztelan ciechanowski, wyszogrodzki i czerski.

Rodzina

Syn Pawła, ochmistrza dworu Konrada Mazowieckiego. Z żony Elżbiety pozostawił syna Stanisława. Dziadek Adriana Andrzeja Gołyńskiego, kasztelana wyszogrodzkiego, pradziad Hieronima, kasztelana warszawskiego.

Pełnione urzędy

Początkowo spełniał obowiązki chorążego łomżyńskiego i wyszogrodzkiego. Pełnił też urząd marszałka dworu książęcego i starosty warszawskiego. Był dziedzicem Gołynia (nazwanego później Gołyminem) i właścicielem Tarchomina i Białołęki. Od 1526 roku sprawował urząd kasztelana ciechanowskiego. W roku 1527 został mianowany kasztelanem wyszogrodzkim. Od 1529 pełnił urząd kasztelana czerskiego.

Przyczynił się do powstania fundamentów kościoła Św. Jakuba Apostoła w Tarchominie i osadzeniu tam proboszcza. W polityce, będąc stronnikiem królowej Bony, był posądzony o zamieszanie w śmierć ostatnich książąt mazowieckich. Zasłynął jako zdolny prawodawca, należał do rewizji statutu mazowieckiego (1536).

Bibliografia

• Adam Boniecki, Herbarz Polski, (tom VI, str. 224-227, Gołyńscy v. Golińscy herbu Prawdzic)
• Hr. Seweryn Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, (tom 4 ,str. 257-259, Gołyńscy herbu Prawdzic)