Aegikranion
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Aegikranion (z greckiego: "αίγα" - kozioł, "κρανιο" - czaszka) – element dekoracyjny stosowany głównie w starożytności w formie płaskorzeźby na metopach fryzów w postaci czaszki kozła lub barana symbolizującego zwierzę ofiarne, w ujęciu frontalnym. Motyw stosowany jako element ozdobny antycznych ołtarzy poświęconych bóstwom opiekujących się rolnictwem[1], oraz w kręgu sepulkralnym[2]. Został przejęty przez ornamentykę nowożytną, popularny w meblarstwie XVIII wieku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Klemens Krajewski: Mała encyklopedia architektury i wnętrz. Wrocław: Zakład Narodowy Ossolińskich, 1974, s. 154.
- ↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 3. ISBN 978-83-01-12365-9.
