Aeromarine AMC
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Aeromarine Plane & Motor Company |
| Typ |
samolot pasażerski |
| Konstrukcja |
dwupłatowa łódź latająca o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1 czerwca 1923 |
| Lata produkcji |
1923 |
| Liczba egz. |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
Liberty L-12 |
| Moc |
400 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
20,00 m |
| Długość |
10,92 m |
| Wysokość |
4,11 m |
| Masa | |
| Własna |
1660 kg |
| Startowa |
2767 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
196 km/h |
| Prędkość przelotowa |
129 km/h |
| Prędkość minimalna |
76 km/h |
| Pułap praktyczny |
4300 m |
| Długotrwałość lotu |
7 godzin |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 5-7 | |
| Użytkownicy | |
| Aeromarine West Indies Airways | |
Aeromarine AMC – amerykańska łódź latająca zaprojektowana i zbudowana w Aeromarine Plane and Motor Company w 1923, powstał tylko jeden egzemplarz. Była to pierwsza amerykańska łódź latająca z metalowym kadłubem.
Historia[edytuj | edytuj kod]
AMC (Aeromarine Metal Commercial) został zaprojektowany jako następca Aeromarine 75/80/85[1][2]. Drewniane kadłuby wcześniejszych samolotów sprawiały problemy nasiąkając wodą, przez co zwiększała się ich masa i obniżały osiągi samolotów, aby temu zapobiec postanowiono zaprojektować samolot z metalowym kadłubem[2].
Po trwających dwa latach testach z różnymi stopami aluminium, ostatecznie wybrano produkt Aluminium Company of America znany jako 17-S (miedź: 3,5 – 5,5%, mangan: 0,5 – 0,8%, magnez: 0,5 – 0,75%, żelazo: 0,67%, krzem – 0,33%)[2]. Grubość aluminiowej pokrywy kadłuba wynosiła pomiędzy 1/16, a 3/64 cala (1,59 – 1,20 mm), kadłub miał konstrukcję półskorupową[2]. Metalowy kadłub w porównaniu z drewnianym był o około 100 funtów (ok. 45 kg) lżejszy i mieścił siedmiu pasażerów, w porównaniu z czterema w drewnianym kadłubie[2].
Skrzydła samolotu miały konwencjonalną jak na ówczesne czasy konstrukcję drewnianą, krytą płótnem[2]. Dwupłatowe skrzydła były usztywnione rozpórkami, lotki umieszczono tylko na górnym płacie[2].
Na jednostkę napędową wybrano silnik Liberty L-12 o mocy 400 km w konfiguracji pchającej[2].
Samolot mógł przenosić siedmiu pasażerów (zapas paliwa na cztery godziny lotu) lub pięciu pasażerów z zapasem paliwa na siedem godzin lotu[2].
Samolot został oblatany w czerwcu 1923 i niedługo później rozpoczął regularne loty pomiędzy Nowym Jorkiem a San Juan w barwach linii Aeromarine Airways[1], w tej roli nosił nazwę Morro Castle II[3].
W Aeromarine miano nadzieję na rozpoczęcie produkcji seryjnej tych samolotów, ale po katastrofie samolotu Columbus 13 stycznia 1923 zarówno Aeromarine Plane and Motor Company jak i należące do niej linie Aeromarine Airways zakończyły działalność pod koniec 1923 i poza pierwszym egzemplarzem nie wybudowano więcej samolotów tego typu[1].
Po zamknięciu linii Aeromarine samolot został sprzedany kanadyjskiej firmie Fairchild Air Transport[4]. W Kanadzie został zarejestrowany 25 maja 1926 i otrzymał rejestrację cywilną G-CAFD[5]. Używany był do między innymi do robienia zdjęć lotniczych[6]. Samolot został złomowany 28 lutego 1930[5].
Pomimo że samolot nie stał się komercyjnym sukcesem firmy, jego metalowy kadłub (pierwszy tego typu w Stanach Zjednoczonych) ustanowił nowy standard dla nowoczesnych łodzi latających[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d E. Johnson: American Flying Boats and Amphibious Aircraft. s. 13.
- ↑ a b c d e f g h i Aeromarine AMC Flying Boat. skytamer.com. [dostęp 2015-02-27]. (ang.).
- ↑ Zdjęcie samolotu. timetableimages.com. [dostęp 2015-02-27]. (ang.).
- ↑ E. Johnson: American Flying Boats and Amphibious Aircraft. s. 14.
- ↑ a b Civil Aircraft Register - Canada. goldenyears.ukf.net. [dostęp 2015-02-27]. (ang.).
- ↑ S. Shaw: Photographing Canada from Flying Canoes. s. 119.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E. R. Johnson: American Flying Boats and Amphibious Aircraft, An Illustrated History. Mcfarland, 2011. ISBN 978-0-7864-3974-4.
- S. Bernard Shaw: Photographing Canada from Flying Canoes. General Store Publishing House, 2001. ISBN 978-1-894263-42-9.