Afromaimetsha
| Afromaimetsha | |
| Rasnitsyn et Brothers, 2009 | |
| Okres istnienia: kreda późna | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Afromaimetsha |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Afromaimetsha robusta Rasnitsyn et Brothers, 2009 | |
Afromaimetsha – wymarły rodzaj błonkówek z rodziny Maimetshidae i podrodziny Maimetshinae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, A. robusta. Żył w późnej kredzie.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2009 roku przez Aleksandra Rasnicyna i Denisa Brothersa na łamach „African Invertebrates”. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej, datowanej na turon w kredzie skamieniałości, odnalezionej w Orapie na terenie Botswany. Nazwa rodzajowa to połączenie słowa Africa z nazwą typowego dla rodziny rodzaju Maimetsha. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „tęga” i nawiązuje do sylwetki zwierzęcia[1].
Rasnicyn i Brothers jako najbardziej zbliżony do Afromaimetsha podają rodzaj Afrapia[1]. Michael S. Engel sklasyfikował oba rodzaje w plemieniu Maimetshini w obrębie nowej podrodziny Maimetshinae[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Błonkówka o ciemnym z jasnymi odnóżami ciele długości co najmniej 4,9 mm. Głowę miała dużą, o szeroko rozstawionych zapoliczkach. Czułki miały szeroko-kubkowaty trzonek, poprzeczną nóżkę i zbudowany z co najmniej 13 znacznie dłuższych niż szerokich i niemal równych szerokości członów biczyk. Przedtułów miał dłuższe niż u Afrapia propleury, przypuszczalnie formujące na przedzie krótką szyję. Mezopleury zaopatrzone były w kompletną poziomą bruzdę boczną i tylną blaszkę przyśrodkową (lamella submedialis)[1]. Notauli były silnie ku przodowi rozbieżne[1][2]. Skrzydło przednie miało co najmniej 2,5 mm długości[1]. Jego użyłkowanie cechowało się wąską, nieodbiegającą szerokością od pterostygmy komórką kostalną, sektorem radialnym biorącym początek nasadowo od pterostygmy, żyłką 1Rs+M równoległą do żyłki 1Cu i położoną bliżej r-rs niż 2Rs+M, drugim sektorem żyłki Rs+M dłuższym od żyłki 1m—cu, żyłką 1rs-m stykającą się z sektorem radialnym wcześniej niż r-rs, obecnością trzech komórek submarginalnych i prawie kwadratowym kształtem komórki 3rm[1][2]. Pterostygma była co najwyżej nieco krótsza niż odległość między podstawami sektora radialnego i żyłki 2r-rs. Powierzchnię pozatułowia rzeźbiły duże, dwukrotnie szersze niż dłuższe areole. Metasoma miała ostatnie sternum nieco dłuższe niż przedostatnie. Pokładełko były zakrzywione ku dołowi, o rozszerzonej ku szczytowi osłonce długości 1,4 mm[1].
Paleoekologia[edytuj | edytuj kod]
Owad ten występował w klimacie umiarkowanym z zachowaną zmiennością pór roku. Zamieszkiwany przez niego rejon leżał w kredzie późnej dalej na południe, co sprzyjało podtrzymaniu umiarkowanego klimatu. Środowiskiem tego owada były wilgotne lasy o dużych opadach, nieodległe od wód, acz okresowo trawione przez pożary. Siedlisko to cechowało się dużą różnorodnością flory i entomofauny. Rosły tu paprotniki, miłorzębowce z rodzaju Ephedripites oraz liczne okrytonasienne, w tym z takich grup jak radziliszkowate, wawrzynowate, oczarowate, ukęślowe i skalnicowce. Spośród owadów rozpoznano w skamieniałościach z Orapy większość ich współczesnych rzędów, w tym ważki, prostoskrzydłe, skorki, karaczany, pluskwiaki, chrząszcze, sieciarki, błonkówki i muchówki[3]. Same Maimetshidae oprócz Afromaimetsha reprezentowały także dwa gatunki z rodzaju Afrapia i jeden z rodzaju Maimetshorapia[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Alexandr P. Rasnitsyn, Denis J. Brothers. New Genera and Species of Maimetshidae (Hymenoptera:Stephanoidea s.l.) from the Turonian of Botswana, with Comments on the Status of the Family. „African Invertebrates”. 50 (1), s. 191–204, 2009. DOI: 10.5733/afin.050.0108.
- ↑ a b c Michael S. Engel. A new genus and species of maimetshid wasps in Lebanese Early Cretaceous amber (Hymenoptera: Maimetshidae). „Novitates Paleoentomologicae”. 18, s. 1–14, 2016. DOI: 10.17161/np.v0i18.6497.
- ↑ R.J. Rayner, S.B. Waters, I.J. McKay, P.N. Dobbs, A.L. Shaw. The mid-Cretaceous palaeoenvironment of central Southern Africa (Orapa, Botswana). „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”. 88 (1–2), s. 147–156, 1991. DOI: 10.1016/0031-0182(91)90020-R.