Maimetshorapia
| Maimetshorapia | |
| Rasnitsyn et Brothers, 2009 | |
| Okres istnienia: kreda późna | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj |
Maimetshorapia |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Maimetshorapia africana Rasnitsyn et Brothers, 2009 | |
Maimetshorapia – wymarły rodzaj błonkówek z rodziny Maimetshidae i podrodziny Maimetshinae. Obejmuje tylko jeden opisany gatunek, M. africana. Żył w późnej kredzie.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2009 roku przez Aleksandra Rasnicyna i Denisa Brothersa na łamach „African Invertebrates”. Opisu dokonano na podstawie pojedynczej, datowanej na turon w kredzie skamieniałości, odnalezionej w Orapie na terenie Botswany. Nazwa rodzajowa to połączenie nazwy typowego dla rodziny rodzaju Maimetsha z nazwą stanowiska Orapa. Epitet gatunkowy oznacza po łacinie „afrykańska”[1].
Rasnicyn i Brothers jako najbardziej zbliżone do Maimetshorapia podają rodzaje Afrapia i Maimetsha[1]. Michael S. Engel sklasyfikował te rodzaje w plemieniu Maimetshini w obrębie nowej podrodziny Maimetshinae[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Błonkówka o ciele długości co najmniej 5,3 mm, ubarwiona dość ciemno, przypuszczalnie z jasnymi czułkami i odnóżami. Szersza niż dłuższa głowa miała dość wąskie i wysklepione skronie za dużymi oczami złożonymi. Długość członów biczyka czułków dochodziła w części wierzchołkowej do dwukrotności ich szerokości[1]. W przeciwieństwie do Afromaimetsha tułów miał notauli o mniej lub bardziej równoległym przebiegu[2]. Skrzydło przednie miało około 2,7 mm długości[1] i znacznie krótszą od pierwszego odcinka żyłki 1Rs, szerszą niż nasadowy odcinek sektora radialnego, pogrubioną, u szczytu nabrzmiałą pterostygmę. Jego użyłkowanie cechowało się ponadto wąską, nieodbiegającą szerokością od pterostygmy komórką kostalną, biorącą początek w połowie żyłki bazalnej i biegnącą równolegle do żyłki 1Cu żyłką 1Rs+M, żyłką 1Rs+M położoną bliżej r-rs niż 2Rs+M, żyłką 1rs-m stykającą się z sektorem radialnym wcześniej niż r-rs, obecnością trzech komórek submarginalnych, dość krótką komórką 2rm i krótszą niż wysoką komórką 3rm[1][2]. Powierzchnię pozatułowia rzeźbiły duże, dwukrotnie szersze niż dłuższe areole. Pokładełko miało prostą, podługowato-trójkątną osłonkę długości 0,75 mm[1].
Paleoekologia[edytuj | edytuj kod]
Owad ten występował w klimacie umiarkowanym z zachowaną zmiennością pór roku. Zamieszkiwany przez niego rejon leżał w kredzie późnej dalej na południe, co sprzyjało podtrzymaniu umiarkowanego klimatu. Środowiskiem tego owada były wilgotne lasy o dużych opadach, nieodległe od wód, acz okresowo trawione przez pożary. Siedlisko to cechowało się dużą różnorodnością flory i entomofauny. Rosły tu paprotniki, miłorzębowce z rodzaju Ephedripites oraz liczne okrytonasienne, w tym z takich grup jak radziliszkowate, wawrzynowate, oczarowate, ukęślowe i skalnicowce. Spośród owadów rozpoznano w skamieniałościach z Orapy większość ich współczesnych rzędów, w tym ważki, prostoskrzydłe, skorki, karaczany, pluskwiaki, chrząszcze, sieciarki, błonkówki i muchówki[3]. Same Maimetshidae oprócz Maimetshorapia reprezentowały także dwa gatunki z rodzaju Afrapia i jeden z rodzaju Afromaimetsha[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Alexandr P. Rasnitsyn, Denis J. Brothers. New Genera and Species of Maimetshidae (Hymenoptera:Stephanoidea s.l.) from the Turonian of Botswana, with Comments on the Status of the Family. „African Invertebrates”. 50 (1), s. 191-204, 2009. DOI: 10.5733/afin.050.0108.
- ↑ a b c Michael S. Engel. A new genus and species of maimetshid wasps in Lebanese Early Cretaceous amber (Hymenoptera: Maimetshidae). „Novitates Paleoentomologicae”. 18, s. 1-14, 2016. DOI: 10.17161/np.v0i18.6497.
- ↑ R.J. Rayner, S.B. Waters, I.J. McKay, P.N. Dobbs, A.L. Shaw. The mid-Cretaceous palaeoenvironment of central Southern Africa (Orapa, Botswana). „Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology”. 88 (1-2), s. 147–156, 1991. DOI: 10.1016/0031-0182(91)90020-R.