Akt o rynkach cyfrowych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/1925 z dnia 14 września 2022 r. w sprawie kontestowalnych i uczciwych rynków w sektorze cyfrowym oraz zmiany dyrektyw (UE) 2019/1937 i (UE) 2020/1828 (akt o rynkach cyfrowych)
Regulation (EU) 2022/1925 of the European Parliament and of the Council of 14 September 2022 on contestable and fair markets in the digital sector and amending Directives (EU) 2019/1937 and (EU) 2020/1828 (Digital Markets Act)
Nazwa potoczna

Akt o rynkach cyfrowych

Skrót nazwy

DMA

Organizacja

 Unia Europejska

Data wydania

14 września 2022

Miejsce publikacji

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 265/1

Data wejścia w życie

1 listopada 2022

Rodzaj aktu

rozporządzenie

Przedmiot regulacji

przeciwdziałanie nadużywania siły rynkowej przedsiębiorstw informatycznych

Status

obowiązujący

Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Akt o rynkach cyfrowych (ang. Digital Markets Act, DMA)[1] – rozporządzenie unijne mające na celu zwiększenie konkurencji na europejskich rynkach cyfrowych, poprzez uniemożliwienie dużym firmom nadużywania ich siły rynkowej i umożliwienie nowym graczom wejścia na rynek[2]. Ustanawia ona listę obowiązków wobec wyznaczonych tzw. strażników dostępu, a w przypadku ich nieprzestrzegania, zostaną wprowadzone mechanizmy sankcji, w tym grzywny w wysokości do 10% światowego obrotu[3][4].

Rozporządzenie weszło w życie 1 listopada 2022 i zaczęło być stosowane od 2 maja 2023.

Cel i okoliczności uchwalenia[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzenie to skierowane jest do największych platform cyfrowych działających w Unii Europejskiej. Są one również znane jako „strażnicy dostępu” ze względu na trwałą pozycję rynkową w niektórych sektorach cyfrowych oraz dlatego, że spełniają również pewne kryteria związane z liczbą użytkowników, ich obrotami lub kapitalizacją. Nawet jeśli lista strażników dostępu nie została jeszcze ujawniona, „Big Tech” – GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft) – prawdopodobnie będą głównymi podmiotami ustawy, ale nie jedynymi[3][4].

Na liście obowiązków znalazły się m.in. zakazy łączenia danych zebranych z dwóch różnych serwisów należących do tej samej firmy (np. Facebook i WhatsApp[5]); przepisy dotyczące ochrony użytkowników biznesowych platform (w tym reklamodawców i wydawców); instrumenty prawne przeciwko metodom autoreferencyjnym stosowanym przez platformy w celu promowania własnych produktów (preferencyjne wyniki dla produktów Google przy korzystaniu z wyszukiwarki Google[6]); artykuły dotyczące preinstalacji niektórych usług (Google Android[7]); regulacje dotyczące praktyk sprzedaży wiązanej; przepisy dotyczące zapewnienia interoperacyjności, przenośności i dostępu do danych dla przedsiębiorstw i użytkowników końcowych platform[8].

Według Komisji Europejskiej, głównym celem tego dokumentu jest uregulowanie zachowania firm Big Tech w ramach Jednolitego Rynku Europejskiego i poza nim[9]. Komisja dąży do zagwarantowania uczciwego poziomu konkurencji na silnie skoncentrowanych Europejskich Rynkach Cyfrowych, które często charakteryzują się konfiguracją „zwycięzca bierze wszystko”[4].

DMA obejmuje osiem różnych sektorów i są one również znane jako Core Platforms Services (CPS). Ze względu na obecność Gatekeepers, którzy w pewnym stopniu wpływają na konkurencyjność rynku, CPS są uważane za problematyczne przez Komisję Europejską: wyszukiwarki internetowe (Google Search); usługi pośrednictwa online (Google Play, App Store); sieci społecznościowe (Facebook); platformy udostępniania wideo (YouTube); platformy komunikacyjne (WhatsApp, Gmail); usługi reklamowe; systemy operacyjne (Google Android); usługi w chmurze[8].

Wniosek został przedłożony przez Komisję Europejską Parlamentowi Europejskiemu i Radzie Unii Europejskiej w dniu 15 grudnia 2020 r. wraz z ustawą o usługach cyfrowych (DSA), DMA jest częścią europejskiej strategii cyfrowej zatytułowanej „Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy”[10]. DMA została przedstawiona przez wiceprzewodniczącą Komisji Europejskiej ds. Europy na miarę ery cyfrowej Margrethe Vestager oraz przez Europejskiego Komisarza ds. Rynku Wewnętrznego Thierry’ego Bretona, członków Komisji Von der Leyen[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Akt o rynkach cyfrowych: gwarancja sprawiedliwych i otwartych rynków cyfrowych [online], Komisja Europejska, 2022.
  2. ↑ Silvia Amaro, EU announces sweeping new rules that could force breakups and hefty fines for Big Tech [online], CNBC, 15 grudnia 2020 [dostęp 2022-01-11] (ang.).
  3. ↑ a b Cristina Caffarra, Fiona Scott Morton, The European Commission Digital Markets Act: A translation [online], VoxEU.org, 5 stycznia 2021 [dostęp 2022-01-11].
  4. ↑ a b c Regulating big tech: the Digital Markets Act | Bruegel [online] [dostęp 2022-01-11] (ang.).
  5. ↑ Madhumita Murgia, Facebook fined €110m by European Commission over WhatsApp deal, „Financial Times”, 18 maja 2017 [dostęp 2022-01-11].
  6. ↑ Ochrona konkurencji: Komisja nakłada grzywnę w wysokości 4,34 mld euro na firmę Google za nielegalne praktyki dotyczące urządzeń mobilnych z systemem Android, mające na celu wzmocnienie dominującej pozycji wyszukiwarki internetowej Google. [online], European Commission - European Commission [dostęp 2022-01-11] (ang.).
  7. ↑ Adam Satariano, Jack Nicas, E.U. Fines Google $5.1 Billion in Android Antitrust Case, „The New York Times”, 18 lipca 2018, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-01-11] (ang.).
  8. ↑ a b The European proposal for a Digital Markets Act: A first assessment [online], CERRE [dostęp 2022-01-11] (ang.).
  9. ↑ a b The Digital Services Act package | Shaping Europe’s digital future [online], digital-strategy.ec.europa.eu [dostęp 2022-01-11] (ang.).
  10. ↑ Kształtowanie cyfrowej przyszłości Europy [online], Komisja Europejska.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Akt_o_rynkach_cyfrowych&oldid=73566284”