Przejdź do zawartości

Alaksandr Łukaszuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alaksandr Łukaszuk
Аляксандр Міхайлавіч Лукашук
Data i miejsce urodzenia

1955
Brześć

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta, pisarz, tłumacz

Miejsce zamieszkania

Praga, Czechy

Narodowość

białoruska

Alma Mater

Miński Państwowy Uniwersytet Lingwistyczny

Pracodawca

Radio Wolna Europa

Odznaczenia
Medal Stulecia Białoruskiej Republiki Ludowej

Alaksandr Michajławicz Łukaszuk (biał. Аляксандр Міхайлавіч Лукашук, ur. 1955 w Brześciu[1]) – białoruski dziennikarz, publicysta, pisarz i tłumacz, działacz prodemokratyczny, długoletni dyrektor sekcji białoruskiej Radia Wolna Europa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Mińskiego Państwowego Uniwersytetu Lingwistycznego (1977). Pracował jako tłumacz, dziennikarz i redaktor. W latach 1990–1992 był redaktorem naczelnym wydawnictwa Białoruś(inne języki) (najstarszego białoruskiego wydawnictwa książkowego, założonego w 1921). W 1993 przeszedł do Radia Wolna Europa, w latach 1998–2023 był dyrektorem białoruskiej sekcji tego radia(inne języki)[2][3]. Jednocześnie w latach 2004–2005 był dyrektorem Radia Wolny Afganistan(inne języki), a w latach 2007–2008 pełnił funkcję redaktora naczelnego RWE[4].

Jeden z założycieli Martyrologa Białorusi(inne języki), stowarzyszenia poświęconego pamięci ofiar represji totalitarnych na Białorusi. W latach 1990–1995 członek komisji ds. praw ofiar represji politycznych Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji[5]. Stypendysta Instytutu Hoovera na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii[6].

Laureat nagrody im. Alesia Adamowicza(inne języki)[7] oraz międzynarodowej nagrody literackiej im. Franciszka Boguszewicza białoruskiego centrum PEN Clubu[8]. Autor wielu książek poświęconych historii XX wieku. Scenarzysta filmów Tragedia Armenii (Трагедыя Арменіі, 1990), Posłowie (Дэпутаты, 1992) oraz Droga do Kuropat (Дарога на Курапаты, 1994), nagrodzonego Nagrodą Państwową Białorusi[8]. W 2019 wyróżniony przez Radę Białoruskiej Republiki Ludowej Medalem Stulecia Białoruskiej Republiki Ludowej(inne języki)[9].

Mieszka w Pradze[10][11].

Wybrane publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Łukaszuk A., Ślad motyla: Oswald w Mińsku (Сьлед матылька. Освальд у Менску), Wrocław: Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, 2014, ISBN 978-83-7893-021-1 (rok wydania białoruskiego: 2011).
  • Лукашук A., За кіпучай чэкісцкай работай, Archiŭ najnoŭšaj Historyi, Minsk: Naša Niva, 1997, ISBN 978-985-6374-03-9.
  • Лукашук A., У фіялетавай ночы вугал крыла, Vostraja Brama, Vilnius: Naša Niva, 1999, ISBN 978-9986-9219-6-7.
  • Лукашук A., Прыгоды АРА ў Беларусі, Радыё Свабодная Эўропа/Радыё Свабода, Praha, 2005, ISBN 0929849-07-8.
  • Лукашук A., Зкімбы-зымбы, Biblii︠a︡tėchka chasopisu Dzei︠a︡slou, Minsk: „Knihazbor”, 2013, ISBN 978-985-7057-51-1.
  • Лукашук A., Вяртанне нацыяналіста, Minsk: „Halii︠a︡fy”, 2014, ISBN 978-985-7021-29-1.
  • Лукашук A., Там, дзе няма цемнаты: Радыё Свабода, Viasna, Praha, 2024, ISBN 978-80-909134-3-1.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. VISEGRAD FOCUS: Belarus - Presentation of Belarusian literature at BRAK in Bratislava | CET [online], ced-brno.cz, 1 maja 2022 [dostęp 2024-06-01] (ang.).
  2. r, RFE/RL Belarus director resigns after 25 years [online], The Belarusian Association of Journalists, 6 lutego 2023 [dostęp 2024-05-30] (ang.).
  3. С «Радио Свобода» ушел Александр Лукашук, 25 лет бывший директором беларусской службы [online], belsat.eu [dostęp 2024-05-30] (ros.).
  4. Александр Лукашук – биография, книги, отзывы, цитаты [online], www.livelib.ru [dostęp 2024-05-30].
  5. Лукашук Аляксандр [online], Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org [dostęp 2024-06-01] (biał.).
  6. Alexander Lukashuk [online], Hoover Institution [dostęp 2024-06-01] (ang.).
  7. Іна Студзінская, Уладзь Грыдзін, Прэмія Адамовіча Бібліятэкару Свабоды, „Радыё Свабода”, 1 czerwca 2018 [dostęp 2024-05-30] (biał.).
  8. a b Лукашук Аляксандр [online], Беларуская Інтэрнэт-Бібліятэка Kamunikat.org [dostęp 2024-05-30] (biał.).
  9. Сяргей Навумчык, Алексіевіч, Пазьняк, Вольскі, Эрыксан, Белавус. Хто яшчэ ўзнагароджаны мэдалём у гонар БНР-100, „Радыё Свабода”, 27 marca 2019 [dostęp 2024-06-01] (biał.).
  10. Století Czesława Miłosze | Listy [online], archiv.listy.cz, 2011 [dostęp 2024-06-01] (cz.).
  11. W czeskim obiegu publicystyczno-literackim jego imię i nazwisko zapisuje się jako Alexander Lukašuk oraz Aljaksandr Lukašuk.