Aleksander Cesarski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Cesarski
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1921
Warszawa

Data i miejsce śmierci

8 listopada 1975
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal „Za udział w walkach o Berlin”
Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Aleksandra Cesarskiego na cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Aleksander Cesarski (ur. 14 sierpnia 1921 w Warszawie, zm. 8 listopada 1975 tamże) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn działacza KPP, szewca-chałupnika Aleksandra. Podczas okupacji był aktywistą Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR, a później PPR i członkiem GL.

W czerwcu 1943, zdradzony przez kolegę, został aresztowany i uwięziony na Pawiaku, gdzie przebywał do lipca 1943[1].

W 1945 wstąpił do WP. Ukończył Centralną Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych. 28 marca 1947 uczestniczył w inspekcji wojskowej w Bieszczadach, podczas której śmierć poniósł generał Karol Świerczewski[2][3]. Towarzyszył mu jako oficer do zleceń w jego ostatniej podróży inspekcyjnej, śmiertelnie rannego wyniósł z pola ostrzału. Został za ten czyn awansowany do stopnia majora[4].

Następnie był w służbie kwatermistrzostwa w Terenowej Obronie Przeciwlotniczej, gdzie został zastępcą komendanta głównego, a w końcu komendantem głównym. W okresie od 1957 do 30 lipca 1960 ukończył w systemie zaocznym studia w Akademii Sztabu Generalnego i w 1963 został awansowany na generała brygady. Jednocześnie w latach 1957 – 1960 studiował geografię gospodarczą na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, gdzie uzyskał 31 sierpnia 1961 dyplom magistra geografii[4].

W 1970 przeniesiony w stan spoczynku, później pracował w Związku Inwalidów Wojennych.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera D29-1-3)[5].

Awanse[6][edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Królikowski 2010 ↓, s. 232.
  2. ↑ Zbigniew Jantoń: VIII. Śmierć generała Karola Świerczewskiego. [dostęp 2013-04-30].
  3. ↑ Włodzimierz Kalicki: 28 marca 1947 r. Zamiast chleba - generał. Gazeta Wyborcza, 2012-04-01. [dostęp 2013-04-30].
  4. ↑ a b Królikowski 2010 ↓, s. 233.
  5. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  6. ↑ Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990 t. I: A−H, Toruń 2010.
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 80, poz. 535 „za wybitne zasługi położone w obronie ładu i bezpieczeństwa kraju”.
  8. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/173 - na wniosek Ministra Handlu Wewnętrznego.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • H. P. Kosk, Generalicja polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001.
  • Janusz Królikowski: Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 (A–H). Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010. ISBN 978-83-7611-801-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Cesarski&oldid=71245978”