Alfred Baring Garrod
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Rodzice |
Roberta i Sarah (z domu Ennew) Garrod |
| Małżeństwo |
Elizabeth Ann Colchester |
| Dzieci |
czwórka synów, dwie córki, w tym Alfred Henry Garrod i Archibald Garrod |
Sir Alfred Baring Garrod (ur. 13 maja 1819, zm. 28 grudnia 1907) – angielski lekarz.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Ipswich jako syn Roberta i Sarah (z domu Ennew) Garrod.
Do szkoły średniej chodził w Ipswich, a następnie był na praktyce u miejscowego chirurga Charlesa Chambersa Hammonda. W 1843 roku zdobył dyplom lekarza na Uniwersytecie Londyńskim. Zajmował szereg stanowisk w kilku szpitalach, a w 1863 roku został lekarzem i profesorem medycyny (professor of materia medica and therapeutics) w King's College Hospital. W 1874 roku opuścił szpital i objął stanowisko lekarza-konsultanta tego szpitala.
W 1848 Garrod odkrył, że u pacjentów z dną moczanową występuje wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi i jako pierwszy zaproponował lit jako lekarstwo na to schorzenie. Stosował lit w leczeniu chorób psychicznych i wysnuł hipotezę, że dna może być przyczyną zaburzeń nastroju, takich jak mania i depresja. Jest uważany za twórcę terminu "reumatoidalne zapalenie stawów"[1][2]. W 1858 roku został wybrany na członka The Royal Society[3].
W 1860 roku został wybrany na przewodniczącego the Medical Society of London, natomiast w roku 1887 otrzymał tytuł szlachecki ("Sir Alfred Baring Garrod"). Od 1890 roku pełnił funkcję specjalnego lekarza królowej Wiktorii.
Poślubił pochodzącą z Ipswich Elizabeth Ann Colchester, z którą miał sześcioro dzieci (4 synów i dwie córki). Jeden z jego synów, Alfred Henry Garrod (1846-1879), był zoologiem, a drugi Archibald Garrod (1857-1936) – lekarzem.
Po śmierci w 1907 roku został pochowany w Great Northern Cemetery w Southgate.
Wybrane prace
[edytuj | edytuj kod]- "Observations on the blood and urine of gout, rheumatism and Bright's disease"; Medical Chirurgical Transactions 1848;31:83.
- "Treatise on nature and treatment of gout and rheumatic gout"; London: Walton and Maberly, 1859.
- "A treatise on gout and rheumatic gout (rheumatoid arthritis)"; 3rd edn. London: Longman Green, 1876.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W Keitel. The High Priest of gout - Sir Alfred Baring Garrod (1819-1907). „Z Rheumatol”. 68 (10), s. 851–6, Dec. 2009. Niemcy. DOI: 10.1007/s00393-009-0541-4. PMID: 19937040. (niem.).
- ↑ G D Storey. Alfred Baring Garrod (1819-1907). „Rheumatology (Oxford)”. 40 (10), s. 1189–90, October 2001. Wielka Brytania. DOI: 10.1093/rheumatology/40.10.1189. ISSN 1462-0324. PMID: 11600751. (ang.).
- ↑ Library and Archive Catalogue. Royal Society. [dostęp 2011-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 kwietnia 2020)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rheumatology, Heberden Historical Series (biografia Alfreda Baringa Garroda)
- Sir Alfred Baring Garrod, The Royal College of Physicians (krótka biografia, ang.)