Alfred Barratt
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
Alfred Barratt (ur. 12 lipca 1844 w Manchester[1], zm. 18 maja 1881 w Fulham[2]) – brytyjski filozof i barrister.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Alfred rozpoczął edukacje w 1856 w szkole w Sandbach. Następnie uczęszczał do Rugby School (1858-1862) a następnie studiował na Uniwersytecie Oksfordzkim w Balliol College. W 1867 roku uzyskał stypendium w Brasenose College, a w 1870 stypendium prawnicze Eldona[1].
Filozofia[edytuj | edytuj kod]
Mimo głębokiego wpływu ewolucjonizmu wykazywał niewielkie zainteresowanie ideami Karola Darwina. W treści i generalnie szerokim zakresie jego prawdziwym mentorem był Herbert Spencer, którego uważał za największego filozofa tamtych czasów. Chociaż był krytyczny wobec szczegółów, to pod wpływem Spencera Alfred Barratt pisał zarówno o etyce, jak i ontologii. Etyka jest przedmiotem pierwszej książki Barratta Etyka fizyczna (1869). Barratt przekonywał, że najwyższym dobrem jest przyjemność i że to właśnie motywuje wszystkie nasze działania[2].
Prawo[edytuj | edytuj kod]
W 1872 roku został barristerem. Zaangażowany w pracę 1 maja 1881 roku doznał paraliżu i zmarł 18 maja.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Oxford 2004 ↓, s. 31.
- ↑ a b Oxford 2004 ↓, s. 32.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Oxford Dictionary of National Biography. Praca zbiorowa. T. 4. Oxford: Oxford University Press, 2004. ISBN 0-19-861354-7. (ang.).