Alfred Serreqi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfred Serreqi
Data i miejsce urodzenia

24 września 1938
Szkodra

Minister spraw zagranicznych
Okres

od 13 kwietnia 1992
do 9 lipca 1996

Przynależność polityczna

Demokratyczna Partia Albanii

Poprzednik

Ilir Boçka

Następca

Tritan Shehu

Faksymile

Alfred Engjell Serreqi (ur. 24 września 1938 w Szkodrze[1]) – albański polityk i lekarz, w latach 1992-1996 minister spraw zagranicznych w rządzie Aleksandra Meksiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W roku 1960 ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Tirańskiego. W latach 1960-1970 pracował w przychodni w Fushë Arrëz[1], a następnie w latach 1970-1990 w Laçu. W 1991 objął stanowisko wiceministra zdrowia. W tym samym roku związał się z Demokratyczną Partią Albanii, pełniąc w niej funkcję koordynatora d.s polityki zagranicznej.

Po wyborach parlamentarnych w 1992 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Aleksandra Meksiego. W 1993 uczestniczył w rozmowach z Karolosem Papuliasem, zmierzających do pojednania grecko-albańskiego i rozwiązania kwestii mniejszościowych[2]. W maju 1993 Serreqi odwiedził Polskę (była to pierwsza w historii wzajemnych kontaktów wizyta na tak wysokim szczeblu). 4 grudnia 1994 przemawiał na 49 sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ mówiąc o zagrażającym jego krajowi greckim nacjonalizmie[3].

W 1996 wyjechał do USA, aby w obliczu wyborów zabiegać o poparcie administracji amerykańskiej[4]. 8 maja 1996 spotkał się z sekretarzem stanu USA Warrenem Christopherem, który uprzedził albańskiego ministra, że Stany Zjednoczone nie zaakceptują w Albanii systemu monopartyjnego, zdominowanego przez Demokratyczną Partię Albanii[5]. W odpowiedzi Serreqi oświadczył, że wybory parlamentarne w 1996 będą sprawiedliwe i uczciwe. Funkcję ministra pełnił do 1996, kiedy wspólnie z grupą deputowanych (Dashamir Shehi, Agron Musaraj) zaczął krytykować politykę rządu A. Meksiego[6]. Po odejściu z partii założył własne ugrupowanie Lëvizja per Demokraci (Ruch na rzecz Demokracji). Startował w wyborach 1997, ale nie zdobył mandatu deputowanego. Po wyborach wycofał się z życia publicznego[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet : anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 217.
  2. Gazmend Xhudo: Diplomacy and Crisis Management in the Balkans: A US Foreign Policy Perspective. Springer, 2016, s. 48. ISBN 978-1-349-24947-3.
  3. Istvan Horvath: Minority politics within the Europe of regions. Editura ISPMN, 2014, s. 67. ISBN 978-973-1970-83-7.
  4. Przemysław Żukiewicz: Przywództwo labilne: Mechanizm powrotu do władzy w świetle teorii przywództwa politycznego. Wrocław: Centrum Analiz Systemów Politycznych, 2012, s. 217.
  5. Fred Abrahams: Modern Albania. From Dictatorship to Democracy in Europe. New York: New York University Press, 2015, s. 156. ISBN 978-0-8147-0511-7.
  6. a b Flet ish-ministri i jashtem: Perplasja e forte me Berishen ne 97 - ate do ta gjykoje historia = 2017-05-19 [online], panorama.com, 20 lutego 2017 (alb.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]