Ismail Qemali
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1844 Wlora | |
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1919 Perugia | |
| premier Albanii | ||
| Okres | od 29 listopada 1912 do 22 stycznia 1914 | |
| Następca | Turhan Pasza Përmeti | |
.svg)
| ||
Ismail Qemali (także: Ismail Kemal Bej[1]; ur. 16 stycznia 1844 we Wlorze, zm. 24 stycznia 1919 w Perugii[2]) – polityk albański, działacz niepodległościowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1859 r. mieszkał w Stambule. Piastował szereg stanowisk w administracji osmańskiej, był m.in. gubernatorem Bejrutu. Był główną postacią stronnictwa niepodległościowego w Albanii w początkach XX w. W latach 1901−1908 internowany przez władze tureckie. Uwolniony w czasie rewolucji młodoosmańskiej. W wyborach 1908 uzyskał mandat deputowanego z okręgu Berat i zasiadał w parlamencie osmańskim. Po wybuchu pierwszej wojny bałkańskiej w 1912 rozpoczął podróż po stolicach państw europejskich, zabiegając o poparcie dla albańskiej niepodległości. Aktywnie uczestniczył w proklamacji niepodległości kraju 28 listopada 1912 r., kończącej niemal pięćsetletni okres osmańskiej władzy w Albanii.
Ismail Qemali rządził jako pierwszy premier Albanii w latach 1912−1914. W styczniu 1914 r. zmuszony przez przedstawicieli mocarstw do dymisji. W styczniu 1919 przybył do Peruggi, gdzie mieszkał w Hotelu Brufani, oczekując na możliwość spotkania z włoskimi politykami na temat przyszłości państwa albańskiego[2]. Zmarł nagle w hotelu. Jego ciało zostało przewiezione do Brindisi, a stamtąd do Wlory. W lutym 1919 został pochowany w Kaninie[2].
Był żonaty, miał trzech synów. Napisał wspomnienia Kujtimet.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Qemali Ismail, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2018-11-04].
- ↑ a b c Kush e vrau Ismail Qemalin?, telegrafi.com [dostęp 2021-09-03] (alb.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czekalski Tadeusz, Powrót Albanii na mapę Europy, Przegląd Albański II: 1997
- Vllamasi Sejfi, Ballafaqime politike ne Shqiperi (1897-1942), Tirane 1995