Alina Ślesińska
 Alina Ślesińska w 1959 r. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
| Dziedzina sztuki |
rzeźbiastwo |
Alina Ślesińska (ur. 23 maja 1926 lub w 1922 w Poznaniu, zm. 25 maja 1994 w Warszawie) – polska rzeźbiarka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiowała u Xawerego Dunikowskiego i Mariana Wnuka. Swoje zainteresowania skierowała na rzeźbę figuratywną, inspirowaną twórczością Henry’ego Moore’a.
Prace Ślesińskiej zostały dostrzeżone na wystawie w Warszawie w 1957 i przyniosły jej uznanie warszawskiej krytyki oraz zaproszenie ze strony paryskiego Musée national d′art moderne. Indywidualna wystawa artystki zorganizowana w 1958 w Paryżu przyniosła jej rozgłos i zapoczątkowała dekadę sukcesów w kraju i za granicą[1]. W 1963 odniosła sukces na wystawie „Architektura rzeźby, rzeźba architektury” na III Biennale w Paryżu[2].
Była jedyną w tym okresie kobietą tak śmiało ingerującą w dziedzinę architektury. Tworzyła wizje architektoniczno-rzeźbiarskie (mosty, stadiony, skrzyżowania dróg), prowadziła studia nad możliwościami łączenia rzeźby z architekturą i projektowaniem przestrzennym[2]. Zajmowała się też malarstwem i tkaniną artystyczną. Jej promotorami byli Ossip Zadkine, Jean Cassou, Pierre Restany, Oscar Niemeyer i André Bloc.
Alina Ślesińska jest autorką pomników Marii i Piotra Curie w Lublinie oraz Bolesława Prusa w Nałęczowie, a także rzeźby Macierzyństwo prezentowanej w Kołobrzegu (pierwotnie przed Zakładem Przyrodoleczniczym nr 1)[3].
Jej prace znajdują się głównie w zbiorach publicznych w Polsce, m.in. w muzeach w Warszawie (np. Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego w Królikarni – oddział Muzeum Narodowego w Warszawie), Poznaniu (Muzeum Narodowe w Poznaniu) i Wrocławiu (Muzeum Architektury we Wrocławiu), oraz za granicą, m.in. w Rijksmuseum, Kröller-Müller Museum w Holandii i Fonds national d′art contemporain w Paryżu[1].
Uznawana za „wielką nieobecną” polskiej historii sztuki współczesnej[2]. Pierwszą monograficzną wystawę artystki po 1989 roku, której kuratorką była Ewa Toniak, zorganizowano w warszawskiej Zachęcie w 2007. W opracowanym przez Toniak katalogu wystawy, znalazły się teksty krytyczne o twórczości artystki oraz obszerne kalendarium[1][2].
Jej drugim mężem był Konstanty Puzyna, krytyk literacki.
Pochowana w Warszawie na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 117-6-30)[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Paweł Freus: Alina Ślesińska. culture.pl. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-01)]. (pol.).
- ↑ a b c d Alina Ślesińska – Wystawa monograficzna. zacheta.art.pl. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-07)]. (pol.).
- ↑ Macierzyństwo i Karuzela przy bindażu. Informacje Kołobrzeg, 2017-12-12. [dostęp 2018-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-18)]. (pol.).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Alina Ślesińska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].