Almirante Simpson (1896)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
1895 |
| Wodowanie |
1896 |
 Armada de Chile
| |
| Wejście do służby |
1896 |
| Wycofanie ze służby |
1907 |
 Ekwador
| |
| Nazwa |
„Libertador Bolivar” |
| Wejście do służby |
1907 |
| Wycofanie ze służby |
1932 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 800 ton |
| Długość |
73,2 m między pionami |
| Szerokość |
8,38 m |
| Zanurzenie |
maksymalne: 4,27 m |
| Materiał kadłuba | |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4500 KM 4 kotły, 2 śruby | |
| Prędkość |
21,5 węzła |
| Zasięg |
4000 Mm przy prędkości 11 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa kal. 120 mm (2 x I) 4 działka kal. 47 mm (4 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
3 × 450 mm (3 x I) |
| Opancerzenie | |
| pokład: 25,4 mm wieża dowodzenia: 25,4 mm | |
Almirante Simpson – chilijska kanonierka torpedowa z przełomu XIX i XX wieku. Okręt został zwodowany w 1896 roku w brytyjskiej stoczni Cammell Laird w Birkenhead, a w skład Armada de Chile wszedł w tym samym roku. W 1907 roku kanonierka została sprzedana Ekwadorowi, gdzie wszedł do służby pod nazwą „Libertador Bolivar”. Jednostka została wycofana ze służby w 1932 roku i następnie złomowana.
Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]
„Almirante Simpson” został zamówiony przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii, podobnie jak pozyskane wcześniej okręty typu Almirante Lynch[1][2]. Okręt miał stalowy kadłub, taranowy dziób, podniesioną część dziobową i rufową, dwa maszty i umieszczone blisko siebie dwa kominy[1][2].
„Almirante Simpson” zbudowany został w stoczni Cammell Laird w Birkenhead[1][3]. Stępkę okrętu położono w 1895 roku, a zwodowany został w 1896 roku[2][4].
Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]
Okręt był kanonierką torpedową o długości między pionami 73,2 metra, szerokości 8,38 metra i maksymalnym zanurzeniu 4,27 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 800 ton[1][2]. Siłownię okrętu stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 4500 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Normand[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 21,5 węzła[1]. Okręt zabierał zapas 100 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 4000 Mm przy prędkości 11 węzłów[3][4][a]. Autonomiczność okrętu wynosiła 6 dób[3].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się dwa pojedyncze działa kalibru 120 mm L/40 Armstrong i cztery pojedyncze 3-funtowe działka Hotchkiss M1885 L/40 kal. 47 mm[1][2]. Broń torpedową stanowiły trzy pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali): jedna stała na dziobie i dwie obracalne na pokładzie[1][2][b]
Kanonierka miała stalowy pancerz pokładowy o grubości 1 cala (25,4 mm) oraz opancerzoną wieżę dowodzenia, także o grubości 1 cala[1][c].
Służba[edytuj | edytuj kod]
Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1896 roku[2][4]. W 1907 roku kanonierka została sprzedana Ekwadorowi, gdzie wszedł do służby pod nazwą „Libertador Bolivar”[1][6]. W momencie zakupu prędkość okrętu nie przekraczała 19 węzłów, a w okresie I wojny światowej zmalała ona do 17 węzłów[7]. Jednostkę wycofano ze służby w 1932 roku i następnie złomowano[7].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gogin 2015A ↓ podaje, że okręt zabierał zapas 150 ton węgla.
- ↑ Brytyjskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)[5].
- ↑ Gogin 2015A ↓ i Gogin 2015L ↓ podają, że wieża dowodzenia miała pancerz grubości 2 cali (51 mm).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: ALMIRANTE LYNCH torpedo gunboats (1890). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
- Ivan Gogin: LIBERTADOR BOLÍVAR torpedo gunboat (1896/1907). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).