Alstom Citadis 200

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alstom Citadis 200
Ilustracja
NGT8D w Magdeburgu
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Niemcy

Producent

Alstom, ABB Henschel, LHB, Waggonbau Dessau, Adtranz, Bombardier

Miejsce produkcji

Dessau, Bautzen, Ammendorf, Salzgitter

Lata produkcji

1994–2012

Dane techniczne
Liczba członów

3

Wysokość

3440 mm

Układ osi

Bo′2′2′Bo′

Średnica kół

410 mm (wózki toczne)
590 mm (wózki napędowe)

Typ silników

silniki asynchroniczne

Prędkość maksymalna

70 km/h

Wnętrze
Niskopodłogowość

70%

Alstom Citadis 200 – seria tramwajów niskopodłogowych z rodziny Citadis, produkowanych w Niemczech w latach 1994–2012. Powstało łącznie 145 sztuk, które są eksploatowane w Magdeburgu, Darmstadt, Gerze i Brunszwiku.

Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]

Alstom Citadis 200 to tramwaje trójczłonowe, jednokierunkowe, częściowo niskopodłogowe[1].

Dane techniczne w ujęciu porównawczym
Miasto Magdeburg Darmstadt Brunszwik Gera
Typ NGT8D ST13 ST14 NGT8D NGT8G
Rozstaw wózków 1435 mm 1000 mm 1100 mm 1000 mm
Napięcie zasilania 600 V DC 750 V DC 600 V DC 600 V DC
Masa 32 500 kg 32 300 kg 34 000 kg 34 600 kg 34 000 kg
Długość 29 410 mm 27 728 mm 29 400 mm 27 658 mm
Szerokość 2300 mm 2400 mm 2300 mm 2400 mm
Liczba miejsc siedzących 71 81 68 66 72
stojących 96 80 93 107 87
ogółem 167 161 161 173 159
Moc silników jednostkowa 95 kW 95 kW 105 kW 95 kW
łączna 380 kW 380 kW 420 kW 380 kW
Źródło[2][3]

Wózki[edytuj | edytuj kod]

Tramwaj opiera się na czterech dwuosiowych wózkach, przy czym pierwszy i ostatni podtrzymują skrajne człony i są napędowe. Podłoga w pierwszym i trzecim członie znajduje się na wysokości 585 mm. Pozostałe dwa wózki są toczne i znajdują się pod środkowym członem. Wózki toczne są mniejsze od napędowych: nad nimi poziom podłogi został obniżony do 350 mm[1][4].

Nadwozie[edytuj | edytuj kod]

Nadwozie o konstrukcji stalowej posiada czworo drzwi odskokowych. Dwoje drzwi dwupłatowych o prześwicie 1300 mm prowadzi do wnętrza środkowego członu niskopodłogowego. W 1. i 3. członie znajduje się po jednej parze drzwi jednopłatowych o prześwicie 870 mm (w Brunszwiku pierwsze drzwi są szersze o 100 mm)[1][4].

Silniki[edytuj | edytuj kod]

Citadisy 200 napędzane są czterema silnikami asynchronicznymi typu 4WXA2544G o mocy 95 lub 105 kW i chłodzeniu wodnym, przy czym każdy z silników napędza jedną oś[4][5]. Układ sterowania silników oparty jest o falowniki z tranzystorami IGBT i umożliwia rekuperację energii w trakcie hamowania[6][2].

Wnętrze[edytuj | edytuj kod]

Liczba miejsc siedzących i ich układ różnią się w zależności od miejsca eksploatacji. Niezależnie od tego wszystkie tramwaje posiadają tapicerowane siedzenia.

Dostawy[edytuj | edytuj kod]

Państwo Miasto Typ Lata dostaw Liczba Numery taborowe
 Niemcy Brunszwik NGT8D 2007 12 0751–0762 [7]
Darmstadt ST13 1998 20 9855–9874 [8]
ST14 2007 18 0775–0792
Gera NGT8G 2006–2008 12 201–212 [9]
Magdeburg NGT8D 1994–2013 83 1301–1383 [10]
Łączna liczba: 145

Eksploatacja[edytuj | edytuj kod]

NGT8D w Brunszwiku

Brunszwik[edytuj | edytuj kod]

ST14 w Darmstadt
NGT8G w Gerze

W 2006 r. miasto Brunszwik zakupiło 12 tramwajów NGT8D od konsorcjum LHB/Bombardier. Sześć z nich wyposażono w sprzęgi Scharfenberga na wypadek konieczności połączenia tramwaju z doczepą. Rok później rozpoczęto modernizację doczep Duewag B4 w celu połączenia ich w składy z NGT8D. W latach 2007–2010 utworzono i włączono do eksploatacji cztery składy NGT8D+B4[7].

Darmstadt[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 1995 r. miasto Darmstadt zamówiło 20 tramwajów Citadis 200, które u miejscowego przewoźnika HEAG otrzymały oznaczenie ST13. Pierwszy z nich wprowadzono do ruchu liniowego 6 kwietnia 1998 r.[8] ST13 kursują w składach z doczepami SB9[11]. 18 egzemplarzy drugiej serii, wyprodukowanej w 2007 r., oznaczono ST14[12].

Gera[edytuj | edytuj kod]

W 2005 r. Gera zamówiła 6 tramwajów typu NGT8G, które konstrukcyjnie wywodziły się od wagonów ST13 z Darmstadt, a w 2008 r. skorzystano z opcji i zamówiono jeszcze 6 egzemplarzy[9].

Magdeburg[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 1992 r. zawarto umowę między Magdeburger Verkehrsbetriebe a konsorcjum firm Alstom LHB, Waggonbau Dessau, Waggonbau Bautzen i ABB Henschel Waggonunion (potem Adtranz) na dostarczenie 25 tramwajów Citadis 200 (miejscowe oznaczenie NGT8D). Pierwszy tramwaj dotarł do miasta 15 grudnia 1994 r. Eksploatację liniową pierwszych 6 egzemplarzy rozpoczęto 1 kwietnia 1995 r., a dostawy wszystkich tramwajów zakończono w 1996 r.[13][10] Około 1999 r. zakupiono jeszcze 28 tramwajów NGT8D od LHB. Dostawy zakończono pod koniec września 2000 r. i wówczas też złożono zamówienie u konsorcjum Adtranz/LHB na następnych 19 egzemplarzy NGT8D, których dostawy miały miejsce do lutego 2003 r.[10] Po dłuższej przerwie kolejne tramwaje NGT8D zakupiono od konsorcjum Bombardier/Alstom w 2012 r. w liczbie 11 wagonów[10]. Wagony z tej dostawy dostosowano do ciągnięcia doczep Tatra B6A2D[14].

W lipcu 2021 r. MVB i Alstom zawarły umowę na zakup 35 tramwajów Bombardier Flexity, które pozwolą na wycofanie z eksploatacji najstarszych NGT8D[15].

Testy w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy tramwaj NGT8D pojawił się w Polsce 20 czerwca 1996 r., kiedy do Warszawy przywieziono na prezentacje wagon nr 1318. 2 lipca przetransportowano go do Poznania, gdzie uczestniczył w jazdach próbnych od 4 do 8 lipca[1].

W 2001 r. MZK Szczecin, MPK Wrocław i Tramwaje Warszawskie zdecydowały się na wspólne zakupy niskopodłogowego taboru tramwajowego. W związku z tym do Warszawy na prezentacje przyjechał wagon nr 1340 z Magdeburga[16].

W listopadzie i na początku grudnia 2000 r. tramwaj kursował próbnie w Poznaniu[10].

Między 8 grudnia 2000 r. a 9 stycznia 2001 r. tramwaj wypożyczono Warszawie. Testowano go na linii nr 8[1].

Do Szczecina tramwaj przyjechał 11 stycznia 2001 r. Jazdy próbne przeprowadzono w dniach 12–16 stycznia na linii tramwajowej nr 8[16][17].

Kolejnym miastem zainteresowanym testami był Wrocław. W dniach 20–25 stycznia 2001 r. magdeburski NGT8D kursował na linii nr 24[18].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Tramwaje Warszawskie – wagony testowane – NGT8D (Magdeburg) [online], tramwar.pl [dostęp 2024-03-02].
  2. a b Harry Hondius, Rozwój tramwajów oraz kolejek miejskich niskopodłogowych i o średniej wysokości podłogi, „Technika Transportu Szynowego”, 7–9, 2008, s. 26 (pol.).
  3. Harry Hondius, Rozwój tramwajów i kolejek miejskich (2), „Technika Transportu Szynowego”, 2002, s. 32 (pol.).
  4. a b c Technische Daten: LHB NGT8D [online], www.strassenbahn-online.de [dostęp 2024-03-03].
  5. Straßenbahnen :: GVB – Geraer Verkehrsbetrieb GmbH [online], www.gvbgera.de [dostęp 2024-03-03].
  6. Zbigniew Rusak, Poznański test tramwaju NGT8D CITADIS 200 Magdeburg, „Technika Transportu Szynowego”, 12, 2000, s. 32 (pol.).
  7. a b ALSTOM LHB – NGT8D [online], www.strassenbahn-online.de [dostęp 2024-03-03].
  8. a b LHB NGT8D (ST13 / ST14) [online], www.strassenbahn-online.de [dostęp 2024-03-02].
  9. a b ALSTOM LHB – NGT8G [online], www.strassenbahn-online.de [dostęp 2024-03-03].
  10. a b c d e LHB NGT8D [online], www.strassenbahn-online.de [dostęp 2024-03-02].
  11. Datenblatt: 8x-NF (ST13) in Darmstadt [online], trampicturebook.de, 29 lipca 2019 [dostęp 2024-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-07-29] (niem.).
  12. Die Straßenbahnen der HEAG mobilo | HEAG mobilo [online], www.heagmobilo.de [dostęp 2024-03-02] (niem.).
  13. Die Magdeburger Straßenbahn: Fahrzeuge [online], www.strassenbahn-magdeburg.de [dostęp 2024-03-02].
  14. Beiwagen-B6A2, mvbnet.de, Magdeburg [dostęp 2024-03-03] (niem.).
  15. Magdeburg z umową na co najmniej 35 nowych tramwajów Alstomu [online], www.transport-publiczny.pl [dostęp 2024-03-02] (pol.).
  16. a b www.swiatowy.org – Historia komunikacji miejskiej w Szczecinie [online], swiatowy.org [dostęp 2024-03-02].
  17. Encyklopedia: Alstom NGT8D [online], Serwis KOMIS, 6 października 2006 [dostęp 2024-03-02] (pol.).
  18. Alstom NGT8D (Magdeburg) [online], Transportnews, 27 marca 2018 [dostęp 2024-03-02] (pol.).