Amerykański bobtail
 Kot rasy amerykański bobtail | |
| Kod EMS |
ABS |
|---|---|
| Kategoria |
III |
| Pochodzenie | |
| Nazwa angielska |
American Bobtail |
| Standardy rasy (według organizacji felinologicznych) | |
| Punktacja za standard rasy (według FIFe) | |
| Uznane odmiany barwne | |
Amerykański bobtail – rzadka rasa kota domowego o charakterystycznym krótkim i grubym („ściętym”) ogonie, wyhodowana w Ameryce w latach 60. XX wieku.
Długość ogona amerykańskiego bobtaila wynosi od około 1/3 do 1/2 długości normalnego kociego ogona. Krótszy i grubszy ogon powstał w wyniku mutacji genetycznej, która wpłynęła na wygląd zewnętrzny (eksterier), za którą odpowiedzialny jest gen dominujący, podobnie jak w przypadku szczątkowego ogona kota rasy Manx[1].
Rasa nie jest spokrewniona z japońskim bobtailem, pomimo podobnej nazwy i wyglądu fizycznego – linie hodowlane tych dwóch ras kotów nie są ze sobą powiązane, a mutacje genetyczne są odmiennego typu: mutacja odpowiedzialna za krótki i gruby ogon amerykańskiego bobtaila jest mutacją o charakterze dominującym, zaś u japońskiego bobtaila ma charakter recesywny[2].
Amerykańskie bobtaile są mocno zbudowane, mogą być krótkowłose jak i długowłose. Ich sierść jest bardziej kudłata niż gęsta i puszysta, a kolor oczu i sierści może być dowolny. W przypadku kotów biorących udział w konkursach nacisk kładziony jest na „dziki” pręgowany wygląd, przypominający rudego rysia[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pochodzenie amerykańskiego bobtaila nie zostało do końca wyjaśnione i jest słabo udokumentowane. Według miejskiej legendy amerykańskie bobtaile powstały w wyniku skrzyżowania domowego kota pręgowanego i dzikiego rysia. Najprawdopodobniej odmienny krótki ogon, przypominający ogon rysia, powstał w rezultacie przypadkowej, spontanicznej mutacji genetycznej wewnątrz populacji kotów domowych, albo jest powiązany z dominującym genem kotów rasy Manx[1].
Pierwotna linia amerykańskich kotów bobtail o krótkim ogonie powstała gdy Yodie, brązowy kocur pręgowany z krótkim ogonem, pokrył samicę kota syjamskiego o typowym umaszczeniu z ciemniejszą maską, uszami, łapami i ogonem. Większość wczesnych linii hodowlanych amerykańskich bobtaili nie była jednak dalej kontynuowana[1].
W połowie lat 80. XX wieku hodowcy odstąpili od pierwotnego standardu wyglądu amerykańskiego bobtaila ze względu na trudności z doborem właściwych osobników rodzicielskich oraz następstwa chowu wsobnego. Pierwotny wygląd amerykańskiego bobtaila został więc zmodyfikowany przez hodowców. Nowy i uszlachetniony amerykański bobtail może mieć praktycznie wszystkie rodzaje umaszczenia[1].
Rasa została uznana przez TICA w 1989 roku. Amerykańskie organizacje TICA, CFA i ACFA dopuściły amerykańskiego bobtaila do udziału w konkursach. Rasa teoretycznie jest uznana również przez chińską organizację CAA, albowiem CAA przyjmuje wszystkie standardy ras uznane przez ACFA. Także niemiecka organizacja WCF zaakceptowała zarówno odmianę długowłosą, jak i krótkowłosą amerykańskiego bobtaila, ale nie został on dopuszczony do brania udziału w konkursach i nie został jeszcze przez WCF opisany standard dla tej rasy[3][4][5][6][7].
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Amerykańskie bobtaile to rasa średnich i dużych kotów. Kotki są zazwyczaj mniejsze niż kocury[3]. Dojrzałość osiągają po dwóch lub trzech latach, czyli później niż wiele innych ras kotów domowych[1].
Dorosły amerykański bobtail jest krzepkim kotem o krótkim ogonie. Jego ciało jest umiarkowanie długie, krępe i o mocnych kościach. Postawa zauważalnie prostokątna. Pierś pełna i szeroka. Biodra są mocno widoczne, praktycznie takiej samej szerokości jak pierś, a tylne łapy są dłuższe niż przednie. Stopy są duże i okrągłe, mogą mieć pęczki włosów na spodniej powierzchni. Głowa jest szeroka, nie ma płaskich powierzchni, wielkość proporcjonalna do reszty ciała. Uszy średniej wielkości, szeroko i równomiernie umiejscowione na górnej i bocznej stronie głowy, z zaokrąglonymi końcami. Oczy prawie w kształcie migdałów, proporcjonalne. Kolor oczu zmienia się w zależności od koloru sierści. Koniec ogona jest widoczny powyżej linii grzbietu, ale nie powyżej stawu skokowego, gdy zwierzę jest w spoczynku. Ogon prosty lub zakrzywiony, może być lekko zakręcony lub mieć guzki[1].
Do udziału w konkursie amerykańskiego bobtaila dyskwalifikuje zarówno brak ogona, jak i ogon normalnej długości, oraz problemy ze stawem biodrowym. Amerykańskie bobtaile nieposiadające w ogóle ogona, tzw. rumpies, mają problemy zdrowotne, wynikające ze skrócenia kręgosłupa[1].
Zachowanie[edytuj | edytuj kod]
Amerykańskie bobtaile są chętne do zabawy, dość energiczne i towarzyskie względem właścicieli i opiekunów – proszą o uwagę poprzez miauczenie lub wskakiwanie na ręce. Są na tyle mądre i pomysłowe, by znaleźć wyjście z zamkniętych pomieszczeń i z zabezpieczonych klatek[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i "Cat Breed Profile: American Bobtail". animal.discovery.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-05)]..
- ↑ "Comparison: Japanese Bobtail, Manx and American Bobtail". [dostęp 2015-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-05)].
- ↑ a b "American Bobtail Show Standard". [dostęp 2013-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-05)].
- ↑ "American Bobtail Longhair".
- ↑ "American Bobtail Shorthair". [dostęp 2013-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-04)].
- ↑ "Recognized and Admitted Breeds in the WCF".
- ↑ "Standard"