Kot Manx
|
||
 Kotka Manx |
||
| Kod EMS | MAN | |
| Kategoria | III | |
| Pochodzenie | Man | |
| Nazwa angielska | Manx | |
| Masa | 4,5-5,5 kg | |
| Standardy rasy (według organizacji felinologicznych) |
||
| CFA | standard | |
| FIFe | standard | |
| TICA | standard | |
| AACE | standard | |
| ACFA | standard | |
| CCA | standard | |
| Punktacja za standard rasy (według FIFe) |
||
| Głowa | 15 | |
| Oczy | 5 | |
| Korpus | 25 | |
| Grzbiet | 10 | |
| Ogon | 25 | |
| Futro jakość | 15 | |
| Kondycja | 5 | |
| Uznane odmiany barwne | ||
| Kod EMS | MAN | |
Kot Manx – rasa kota. Jej charakterystyczną cechą jest brak ogona lub ogon szczątkowy.
Spis treści
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Średniej wielkości, masywne koty, mocny szkielet, łapy przednie krótsze od tylnych przez to zwierzę przybiera pozycję nieco podobną do królika. Mogą być krótko lub długowłose. Waga 4,5-5,5 kg, samice są nieco mniejsze. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak ogona. U niektórych osobników pojawia się ogon szczątkowy, nie dłuższy niż 3 cm[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
 |
Jakość tego artykułu od 2016-12 jest obniżona przez użyte w nim pustosłowie. Możesz pomóc, usuwając je z tekstu tego artykułu. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Rasa powstała na wyspie Man (między Anglią, a Irlandią), najprawdopodobniej w wyniku przypadkowej mutacji genetycznej.
O powstaniu rasy istnieje wiele legend. Jedna mówi, że "praprzodek" Manks był czymś zajęty, gdy biblijny Noe zapraszał zwierzęta na Arkę. Kot zorientował się dopiero w ostatniej chwili i gdy pośpiesznie wbiegł na pokład, Noe przez nieuwagę przyciął mu[2] wrotami ogon. Jego potomkowie rodzili się więc bez ogona[2]. Zdaniem innej na zatopionym w XVI w. galeonie znajdowały się czarne bezogoniaste koty, które dotarły do Wyspy Man i tam się rozmnażały[2].
Charakter[edytuj | edytuj kod]
Koty spokojne, przyjazne, mocno przywiązują się do opiekuna. Można je nauczyć wykonywania prostych czynności oraz reagowania na komendy. Są bardzo terytorialne, dzięki czemu wykazują skłonności do pilnowania domu. W przeciwieństwie do kotów bezrasowych nie boją się wody i lubią jazdę samochodem. Często polują na myszy, lecz mimo to tolerują inne małe zwierzęta domowe. Najlepiej czują się w spokojnym, cichym towarzystwie[1]
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Od tego kota pochodzi nazwa polskiego zespołu Varius Manx[potrzebny przypis].
- Mutacja genetyczna odpowiedzialna za brak ogona często powoduje śmierć kociąt[potrzebny przypis] (w wyniku wad kośćca), których rodzice są przedstawicielami rasy Manx, dlatego też hodowcy najczęściej krzyżują koty Manx z przedstawicielami innych ras kotów.
- Podobna mutacja genetyczna związana z rozwojem ogona (skróceniem) występuje u amerykańskiego bobtaila[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kot Manx - Rasowe Koty Domowe, www.kotydomowe.com [dostęp 2017-12-07].
- ↑ a b c Encyklopedia Zwierząt – Euroanimal
- ↑ "Cat Breed Profile: American Bobtail"
