Kot Manx
| Kot Manx | |
 Kotka Manx |
|
| Kod EMS | MAN |
| Kategoria|Kot | III |
| Pochodzenie | Man |
| Nazwa angielska | Manx |
| masa | 4,5-5,5 kg |
| Standardy rasy
(wg organizacji felinologicznych) |
|
| CFA | standard |
| FIFe | standard |
| TICA | standard |
| AACE | standard |
| ACFA | standard |
| CCA | standard |
| Punktacja za standard
(wg FIFe) |
|
| głowa | 15 |
| oczy | 5 |
| korpus | 25 |
| grzbiet | 10 |
| ogon | 25 |
| futro jakość | 15 |
| kondycja | 5 |
| Uznane odmiany barwne | |
| kod EMS | MAN |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Kot Manx – rasa kota. Jej charakterystyczną cechą jest brak ogona lub ogon szczątkowy.
Spis treści
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Średniej wielkości, masywne koty, mocny szkielet, łapy przednie krótsze od tylnych przez to zwierzę przybiera pozycję nieco podobną do królika. Mogą być krótko lub długowłose. Waga 4,5-5,5 kg, samice są nieco mniejsze. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak ogona. U niektórych osobników pojawia się ogon szczątkowy, nie dłuższy niż 3 cm.[1]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rasa powstała na wyspie Man, najprawdopodobniej w wyniku przypadkowej mutacji genetycznej.
O powstaniu rasy istnieje wiele legend. Jedna mówi, że "praprzodek" Manks był czymś zajęty, gdy biblijny Noe zapraszał zwierzęta na Arkę. Kot zorientował się dopiero w ostatniej chwili i gdy pośpiesznie wbiegł na pokład, Noe przez nieuwagę przyciął mu[2] wrotami ogon. Jego potomkowie rodzili się więc bez ogona[2]. Zdaniem innej na zatopionym w XVI w. galeonie znajdowały się czarne bezogoniaste koty, które dotarły do Wyspy Man i tam się rozmnażały[2].
Charakter[edytuj | edytuj kod]
Koty spokojne, przyjazne, mocno przywiązują się do opiekuna. Można je nauczyć wykonywania prostych czynności oraz reagowania na komendy. Są bardzo terytorialne, dzięki czemu wykazują skłonności do pilnowania domu. W przeciwieństwie do kotów bezrasowych nie boją się wody i lubią jazdę samochodem. Często polują na myszy, lecz mimo to tolerują inne małe zwierzęta domowe. Najlepiej czują się w spokojnym, cichym towarzystwie.[3]
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Od tego kota pochodzi nazwa polskiego zespołu Varius Manx.
- Mutacja genetyczna odpowiedzialna za brak ogona często powoduje śmierć kociąt (w wyniku wad kośćca), których rodzice są przedstawicielami rasy Manx, dlatego też hodowcy najczęściej krzyżują koty Manx z przedstawicielami innych ras kotów.
