Amfilada

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amfilada, Pałac Katarzyny w Carskim Siole

Amfilada (fr. enfilade) – szereg pomieszczeń (pokoi, sal) połączonych ze sobą drzwiami umieszczonymi w jednej linii[1].

Takie ustawienie wewnątrz budynku, przy otwartych drzwiach, stwarza perspektywę widokową. Na krańcach traktu pokoi reprezentacyjnych umieszczano często dodatkowo okna[2].
Efektowne rozwiązanie stosowane w okresie renesansu, baroku, klasycyzmu w kształtowaniu wnętrz pałacowych oraz dworów[3]. W Polsce stosowana od XVII wieku[2]. W okresie XIX i początków XX w. rozwiązanie to stosowano także przy budowie miejskich kamienic[3].
Regułę amfiladowego łączenia pokoi sformułował Andrea Palladio w połowie XVI wieku[4].

Rzut budynku. Linie amfilad w kolorze czerwonym


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 10. ISBN 83-85001-89-1.
  2. a b Sztuka świata. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, ISBN 978-83-213-4726-4.
  3. a b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007.
  4. Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki: Mały słownik terminów plastycznych. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1974.