Przejdź do zawartości

Amunicja rewolwerowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amunicja .357 Magnum

Amunicja rewolwerowa – rodzaj amunicji zespolonej przeznaczonej do zasilania rewolwerów.

Pierwsze naboje zespolone wprowadzono w rewolwerach systemu Lefaucheux w 1853. Późniejsze naboje rewolwerowe mają już centralnie umieszczoną spłonkę w dnie łuski.

Łuski amunicji rewolwerowej z kryzą wystającą nie posiadają szyjki i mają jednakową średnicę na całej długości. Nietypowym nabojem był nabój 7,62 mm Nagant, w którym pocisk był w całości schowany w łusce.

Kaliber większości nabojów rewolwerowych, popularnych zwłaszcza na rynkach anglosaskich, tradycyjnie określa się w setnych lub tysięcznych częściach cala:

Niektóre pistolety strzelają również amunicją rewolwerową, zwłaszcza silnym nabojem .357 Magnum.

Istnieją też rewolwery używające amunicji pistoletowej. Naboje pistoletowe, nie posiadające wystającej kryzy wymagają użycia dwóch blaszanych klipsów w kształcie półksiężyca. Klipsy te wchodzą w rowki łuski przeznaczone dla pazura wyciągu i ustalają położenie naboju w bębnie rewolweru.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]