Przejdź do zawartości

Anatolij Małafiejeu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anatolij Małafiejeu
Анатолій Малафееў
Pełne imię i nazwisko

Anatolij Alaksandrawicz Małafiejeu

Data urodzenia

14 maja 1933

Data śmierci

19 stycznia 2022

Przewodniczący Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi
Okres

od 1996
do 2004

Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji
Okres

od 27 listopada 1996
do 2004

Poprzednik

stanowisko utworzone

Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII i XIII kadencji
Okres

od 1990
do 9 stycznia 2001
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)

Przynależność polityczna

Partia Komunistów Białoruska, frakcja komunistów (XIII kadencja)

Następca

wybory nie odbyły się

Przewodniczący Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego
Okres

od 1978

Anatolij Alaksandrawicz Małafiejeu (biał. Анатолій Аляксандравіч Малафееў; ros. Анатолий Александрович Малофеев; ur. 14 maja 1933 w Homlu, zm. 19 stycznia 2022[1]) – białoruski działacz partyjny i państwowy, I sekretarz Komunistycznej Partii Białorusi (1990–1991), przewodniczący Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi (1996–2000).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W młodości pracował jako ślusarz. W 1967 ukończył studia w Białoruskim Instytucie Gospodarki Ludowej. W 1974 został (zaocznie) absolwentem Wyższej Szkoły Partyjnej przy KPZR. W 1954 wstąpił do KPZR. W 1970 został instruktorem wydziału przemysłu chemicznego i lekkiego KC KPB. Rok później objął stanowisko I sekretarza komitetu miejskiego KPB w Mozyrzu, a w 1975 I sekretarza komitetu obwodowego partii w Homlu. Później analogiczną funkcję pełnił w Mińsku. W 1978 został przewodniczącym Obwodowego Komitetu Wykonawczego w Homlu. W 1981 wszedł w skład KC KPB. W latach 1986–1991 był członkiem KC KPZR, zasiadał również w Biurze Politycznym (1990–1991). Od 1975 zasiadał w ławach Rady Najwyższej Białoruskiej SRR. W 1980 został członkiem jej Prezydium (do 1985). W 1984 uzyskał mandat deputowanego Rady Najwyższej ZSRR, w latach 1990-1991 był członkiem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Od kwietnia 1990 był przewodniczącym Obwodowej Rady Deputowanych Ludowych w Mińsku.

W 1995 roku pełnił funkcję kierownika Głównego Urzędu ds. Państwowych Rezerw Materialnych przy Gabinecie Ministrów Republiki Białorusi – kierownika Działu Kadr i Prac Specjalnych. Był członkiem Partii Komunistów Białoruskiej[2].

W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z mozyrskiego-wschodniego okręgu wyborczego nr 104[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform[4]. Należał do frakcji komunistów. 21 czerwca został członkiem delegacji Rady do Zgromadzenia Parlamentarnego Stowarzyszenia Białorusi i Rosji[5]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[6]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[7]. Był deputowanym do Izby Reprezentantów w latach 1996–2004 i jej przewodniczącym w latach 1996–2000.

Jest honorowym obywatelem Homla.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Anatolij Małafiejeu w 1995 roku mieszkał w Mińsku[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Умер последний руководитель БССР Анатолий Малофеев (ros.)
  2. a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
  3. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
  4. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №38-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (ros.).
  5. С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1996 г. №391-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-21. [dostęp 2019-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-23)]. (ros.).
  6. А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
  7. М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • "Белорусская ССР – краткая энциклопедия", T. 5, "Биографический справочник", Минск 1982