Anatolij Małafiejeu
Pełne imię i nazwisko |
Anatolij Alaksandrawicz Małafiejeu |
---|---|
Data urodzenia |
14 maja 1933 |
Data śmierci |
19 stycznia 2022 |
Przewodniczący Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi | |
Okres |
od 1996 |
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji | |
Okres |
od 27 listopada 1996 |
Poprzednik |
stanowisko utworzone |
Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII i XIII kadencji | |
Okres |
od 1990 |
Przynależność polityczna |
Partia Komunistów Białoruska, frakcja komunistów (XIII kadencja) |
Następca |
wybory nie odbyły się |
Przewodniczący Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego | |
Okres |
od 1978 |
Anatolij Alaksandrawicz Małafiejeu (biał. Анатолій Аляксандравіч Малафееў; ros. Анатолий Александрович Малофеев; ur. 14 maja 1933 w Homlu, zm. 19 stycznia 2022[1]) – białoruski działacz partyjny i państwowy, I sekretarz Komunistycznej Partii Białorusi (1990–1991), przewodniczący Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi (1996–2000).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W młodości pracował jako ślusarz. W 1967 ukończył studia w Białoruskim Instytucie Gospodarki Ludowej. W 1974 został (zaocznie) absolwentem Wyższej Szkoły Partyjnej przy KPZR. W 1954 wstąpił do KPZR. W 1970 został instruktorem wydziału przemysłu chemicznego i lekkiego KC KPB. Rok później objął stanowisko I sekretarza komitetu miejskiego KPB w Mozyrzu, a w 1975 I sekretarza komitetu obwodowego partii w Homlu. Później analogiczną funkcję pełnił w Mińsku. W 1978 został przewodniczącym Obwodowego Komitetu Wykonawczego w Homlu. W 1981 wszedł w skład KC KPB. W latach 1986–1991 był członkiem KC KPZR, zasiadał również w Biurze Politycznym (1990–1991). Od 1975 zasiadał w ławach Rady Najwyższej Białoruskiej SRR. W 1980 został członkiem jej Prezydium (do 1985). W 1984 uzyskał mandat deputowanego Rady Najwyższej ZSRR, w latach 1990-1991 był członkiem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Od kwietnia 1990 był przewodniczącym Obwodowej Rady Deputowanych Ludowych w Mińsku.
W 1995 roku pełnił funkcję kierownika Głównego Urzędu ds. Państwowych Rezerw Materialnych przy Gabinecie Ministrów Republiki Białorusi – kierownika Działu Kadr i Prac Specjalnych. Był członkiem Partii Komunistów Białoruskiej[2].
W drugiej turze wyborów parlamentarnych 28 maja 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z mozyrskiego-wschodniego okręgu wyborczego nr 104[2]. 9 stycznia 1996 roku został zaprzysiężony na deputowanego[3]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform[4]. Należał do frakcji komunistów. 21 czerwca został członkiem delegacji Rady do Zgromadzenia Parlamentarnego Stowarzyszenia Białorusi i Rosji[5]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[6]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[7]. Był deputowanym do Izby Reprezentantów w latach 1996–2004 i jej przewodniczącym w latach 1996–2000.
Jest honorowym obywatelem Homla.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Anatolij Małafiejeu w 1995 roku mieszkał w Mińsku[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Умер последний руководитель БССР Анатолий Малофеев (ros.)
- ↑ a b c Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь, выбраных у другім туры галасавання 28 мая 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2019-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №38-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-16)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 21 июня 1996 г. №391-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-21. [dostęp 2019-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-23)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)]. (ros.).
- ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года. Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]. (biał.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- "Белорусская ССР – краткая энциклопедия", T. 5, "Биографический справочник", Минск 1982
- Białoruscy deputowani do Rady Najwyższej ZSRR
- Członkowie Partii Komunistów Białoruskiej
- Deputowani do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji
- Deputowani do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi II kadencji
- Deputowani do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji
- Deputowani do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
- Deputowani do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR IX kadencji
- Deputowani do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR X kadencji
- Działacze Komunistycznej Partii Białorusi
- Ludzie urodzeni w Homlu
- Przewodniczący Homelskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego
- Urodzeni w 1933
- Zmarli w 2022