Andrzej Fellner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Fellner
Data urodzenia

1955

doktor habilitowany nauk technicznych
Specjalność: geodezja satelitarna, nawigacja powietrzna
Alma Mater

Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych

Doktorat

31 maja 1991
Akademia Obrony Narodowej

Habilitacja

12 kwietnia 2002
Politechnika Warszawska

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wyższa Szkoła Oficerska Sił Powietrznych
Akademia Obrony Narodowej
Politechnika Śląska

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Andrzej Tadeusz Fellner (ur. 1955) – polski nawigator klasy mistrzowskiej, konsultant ds. technologii satelitarnych, pułkownik rezerwy. Profesor nadzwyczajny Politechniki Śląskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1978 roku ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Sił Powietrznych w Dęblinie. W 1986 roku uzyskał stopień mistrzowski kwalifikacji specjalistycznych nawigatora naprowadzania.

W 1990 odbył staż naukowy na stanowisku adiunkta w Instytucie Nawigacji i Hydrografii Morskiej Akademii Marynarki Wojennej. Podczas rejsu ORP „Wodnik” jako kierownik praktyki nawigacyjnej podchorążych AMW, po chrzcie morskim uzyskał imię Aero Marinus[1].

Był wykładowcą akademickim kolejno w: WSOSP, Akademii Obrony Narodowej, PWSZ Chełm na stanowisku dyrektora Instytutu Nauk Technicznych, PWSZ Krosno na stanowisku dyrektora Instytutu Politechnicznego, Politechnice Śląskiej w Katedrze Transportu Szynowego. W 2002 został starszym specjalistą Oddziału Eksploatacji i Normalizacji Szefostwa Służby Ruchu Lotniczego Sił Zbrojnych RP. W latach 2003–2005 był szefem Oddziału Zarządzania Przestrzenią Powietrzną SSRL-SZ RP, a w latach 2002–2005 szefem Oddziału Zarządzania Przestrzenią Powietrzną Sił Zbrojnych RP. W 2002 obronił na Politechnice Warszawskiej pierwszą w Polsce habilitację z nawigacji powietrznej na specjalności geodezja satelitarna, nawigacja[2]. W latach 2008-2018 sprawował funkcję dyrektora Centrum Kształcenia Kadr Lotnictwa Cywilnego Europy Środkowo-Wschodniej Politechniki Śląskiej[3]. W latach 2014–2017 był kierownikiem Katedry Technologii Lotniczych Wydziału Transportu Politechniki Śląskiej[4]. Od roku 2018 ponownie jest jej członkiem.

Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]

Jest autorem pierwszych w Polsce eksperymentów lotniczych, m.in.: zastosowania odbiornika GPS na pokładzie samolotu i śmigłowca w 1992 r.; implementacji technik SPAN w nawigacji powietrznej w październiku 2007 r.; zdeterminowania warunków współpracy systemów satelitarnych GNSS, ASG-EUPOS, EGNOS, METEOSAT, jako SBAS, GBAS, pod kątem podejścia do lądowania APV-I i APV-II. Pierwszy w Polsce eksperyment prowadzenia samolotu z podejściem pionowym przeprowadził w lutym 2007 r.[5]

Reprezentant Polski w pracach: podkomisji NATO ds. nawigacji, sekcji Nawigacji i Hydrografii Komitetu Geodezji i Kartografii PAN, sekcji Geoinformatyki Komitetu Geodezji i Kartografii PAN. Członek Komisji Geodezji Satelitarnej Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych. Współtwórca konsorcjum naukowego, którego zadaniem jest prowadzenie prac badawczych nad certyfikacją systemów GPS i EGNOS.

Autor i współautor ponad 360 prac naukowych opublikowanych w kraju i za granicą.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prelegenci konferencji Nawigacja i systemy lokalizacyjne GigaCon 2011. gigacon.org. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-09)].
  2. Dr hab. Andrzej Tadeusz Fellner, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-04-06].
  3. . (red.), O Centrum [online], www.ckkl.2ap.pl [dostęp 2016-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-16].
  4. Admin, Katedra Technologii Lotniczych - Dr hab. inż. nawig. Andrzej Fellner, prof. nadzw. PŚ - Kierownik Katedry [online], ktl.2ap.pl [dostęp 2016-02-11].
  5. EGNOS: Prawdy i mity. Część II. dlapilota.pl. [dostęp 2013-05-26].
  6. M.P. z 1994 r. nr 49, poz. 397
  7. M.P. z 2000 r. nr 31, poz. 641
  8. Katalog Biblioteki Narodowej. bn.org.pl. [dostęp 2012-04-10].
  9. Baza danych o zawartości polskich czasopism technicznych BazTech. baztech.icm.edu.pl. [dostęp 2012-04-10].
  10. Bibliografia „Szkoły Orląt”. wsosp.deblin.pl. [dostęp 2012-04-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]