Przejdź do zawartości

Andrzej Rej (zm. 1641)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:41, 20 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Andrzej Rej
Ilustracja
Obraz Rembrandta Polski szlachcic, który może przedstawiać Andrzeja Reja
Herb
Oksza
Rodzina

Rejowie herbu Oksza

Data urodzenia

ok. 1584

Data i miejsce śmierci

13 lutego 1641
Skoki

Ojciec

Krzysztof Rej

Matka

Katarzyna Drohojowska

Żona

Zofia Latalska z Łabiszyna
Zofia z Przecławic

Dzieci

Z Zofią:
Władysław Rej

Andrzej Rej[a] herbu Oksza (ur. ok. 1584, zm. 13 lutego 1641 w Skokach) – starosta libuski od 1631, sekretarz i pokojowiec Władysława IV Wazy, dyplomata, ambasador nadzwyczajny Rzeczypospolitej w Republice Zjednoczonych Prowincji w 1637 roku[2], przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Królestwie Anglii w 1637 roku[3].

Wnuk Mikołaja Reja.

Studiował w głównych ośrodkach kalwińskich i protestanckich w Europie m.in. Altdorf bei Nürnberg, Lejdzie, u profesora Keckermanna w Gdańskim Gimnazjum Akademickim i Saumur.

16 lipca 1636 roku w Toruniu Andrzej Rej reprezentował króla w czasie protestanckiego pogrzebu Anny Wazówny.

W 1637 roku wyruszył z misją dyplomatyczną (z zaproszeniem na ślub królewski oraz przeprosinami za odrzucenie protestanckiej narzeczonej króla) na dwory duński, angielski i niderlandzki. Będąc w Holandii mógł zamówić obraz u Rembrandta (portret Szlachcica polskiego), jednak nie jest to do końca udokumentowane[4]. Obraz ten znajdował się w kolekcji Rejów do I wojny światowej[potrzebny przypis].

Uwagi

  1. Pisownia oryginalna nazwiska: Rey. Nazwiska osób, które pojawiły się w dziejach Polski przed rokiem 1800 pisze się zgodnie ze współczesną ortografią[1].

Przypisy

  1. Pisownia nazwisk Polaków – postaci historycznych. [w:] Zasady pisowni i interpunkcji [on-line]. PWN. [dostęp 2016-10-21].
  2. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 84.
  3. Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938, Warszawa 1938, s. 146.
  4. Odlozilik, Otakar (1963). "Rembrandt's Polish Nobleman". The Polish Review 8 (4): 3–32. Retrieved 16 July 2013.

Bibliografia

  • Bogusław Radziwiłł, Autobiografia, wstępem poprzedził i opracował Tadeusz Wasilewski, Warszawa 1979
  • Jerzy Seweryn Dunin-Borkowski, Genealogie żyjących utytułowanych rodów polskich, Lwów 1895