Przejdź do zawartości

Andrzej Wróbel (geograf)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Wróbel
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

8 marca 1928
Starogard Gdański

Data i miejsce śmierci

5 października 1999
Warszawa

Profesor zwyczajny doktor habilitowany
Specjalność: geografia ekonomiczna
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Doktorat

1959

Habilitacja

1964

Profesura

1987

Polska Akademia Nauk
Status

Członek Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN i Komitetu Nauk Geograficznych PAN

Profesor zwyczajny
Jednostka

Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN

Ambasador RP w Argentynie
Okres spraw.

1 czerwca 1992–6 maja 1995

Poprzednik

Janusz Balewski

Następca

Eugeniusz Noworyta

Grób Andrzeja Wróbla na cmentarzu Bródnowskim

Andrzej Wróbel (ur. 8 marca 1928 w Starogardzie, zm. 5 października 1999 w Warszawie[1]) – polski geograf, profesor, w latach 1992–1995 ambasador RP w Argentynie.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn oficera Odrodzonego Wojska Polskiego. Absolwent Wydziału Prawno-Ekonomicznego Uniwersytetu Poznańskiego (1950). Uczeń prof. Edwarda Taylora. W 1959 uzyskał stopień doktora na podstawie pracy Województwo warszawskie – studium ekonomicznej struktury regionalnej. Podstawą jego habilitacji w 1964 była rozprawa Pojęcie regionu ekonomicznego a teoria geografii. Uzyskał stanowisko docenta w 1964, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1973, a tytuł profesora zwyczajnego w 1987[2][3].

Głównym ośrodkiem naukowym i instytucjonalnym jego działalności był Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN (1954–1992 oraz 1997–1999). W Instytucie tym sprawował funkcje m.in. zastępcy dyrektora, kierownika Zakładu Teorii i Metodologii Geografii, kierownika Zakładu Geografii Ekonomicznej. Andrzej Wróbel był członkiem Komitetu Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN i Komitetu Nauk Geograficznych PAN, a także członkiem Komitetu Redakcyjnego Przeglądu Geograficznego[3].

Rok akademicki 1959/60 spędził jako stypendysta Fundacji Forda na University of Wisconsin, University of Pennsylvania, University of Chicago. W latach 1964–1965 był wizytującym profesorem w University of Washington i w University of Minnesota. W latach 1970–1972 był głównym doradcą naukowym i kierownikiem projektu badawczego „Region Centralny Chile – perspektywy rozwoju", wykonywanego na zlecenie Narodowego Biura Planowania w Instytucie Rozwoju Miejskiego i Regionalnego (CIDU) w Santiago. Był członkiem zwyczajnym Międzynarodowej Unii Geograficznej w latach 1968–1988[3] oraz sekretarzem generalnym Polskiego Towarzystwa Współpracy z Klubem Rzymskim[1].

Do głównych osiągnięć Andrzeja Wróbla należy zaliczyć: nową koncepcję regionu ekonomicznego (praca Pojęcie regionu ekonomicznego a teoria geografii, 1965) i nowe ujęcie badania struktury regionalnej, wkład w poznanie charakteru i procesów rozwoju regionalnego, rozwijanie metod ilościowych w geografii ekonomicznej oraz krytyczną refleksję nad stanem i metodologią geografii[3].

W połowie 1990 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych jako dyrektor Departamentu Planowania i Analiz. Od 1992 do 1995 pełnił funkcję ambasadora RP w Argentynie. Został odwołany w trybie dyscyplinarnym[4].

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 44G, rząd III, grób 24)[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wróbel Andrzej, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-03-12].
  2. Prof. zw. dr hab. Andrzej Wróbel, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-01-28].
  3. a b c d Zbyszko Chojnicki, Antoni Kukliński. Pamięci Andrzeja Wróbla. „Przegląd Geograficzny”. LXXII, z. 4, s. 343–345, 2000. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. ISSN 0033-2143. 
  4. Tadeusz Kosobudzki: MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990–1995. Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 283–284. ISBN 83-86244-09-7.
  5. Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 195, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7