Anil Kumar Agrawal
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk medycznych | |
| Specjalność: chirurgia[2] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
15 grudnia 1995[2] – medycyna |
| Habilitacja |
17 października 2012[2] – medycyna |
| Profesura |
28 listopada 2019[2] |
| profesor zwyczajny | |
| Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu |
Katedra i Klinika Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Onkologicznej |
| Odznaczenia | |
| Złoty Krzyż Zasługi, Brązowy Krzyż Zasługi | |
Anil Kumar Agrawal (ur. 6 czerwca 1964 w Lucknow, Indie, zm. 12 marca 2021 we Wrocławiu)[3] – polski chirurg, profesor nauk medycznych, profesor zwyczajny w II Katedrze i Klinice Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, menedżer ochrony zdrowia[1][2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodzony 6 czerwca 1964 roku w Lucknow w stanie Radżastan w Indiach. Syn Kailash Chandra Agrawal, profesora filologii z Agra University. W 1981 roku ukończył naukę w Maharaja Agresen Inter College w Indiach, a następnie w latach 1981–1985 odbył studia magisterskie na kierunku chemii organicznej w Agra University. W 1985 roku uzyskał stypendium rządu Polski i ukończył studia w Studium Języka Polskiego w Łodzi (1986), a następnie na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej we Wrocławiu (1992) uzyskując dyplom lekarza medycyny. W latach 1992–1993 odbył staż podyplomowy w Akademii Medycznej we Wrocławiu, a następnie uzyskał stypendium RP i rozpoczął pracę na stanowisku asystenta w Klinice Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Onkologicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu. W 1995 roku uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie rozprawy doktorskiej pt. „Ocena współzależności ekspresji markerów molekularnych (p53 I c-erbB-2), obrazu klinicznego i struktury histologicznej raka gruczołu piersiowego”[4], której promotorem był prof. dr hab. Bogdan Łazarkiewicz. Rozprawa doktorska została nagrodzona nagrodą Rektora Akademii Medycznej. W 1995 roku uzyskał specjalizację pierwszego stopnia z chirurgii ogólnej, a w 1999 roku specjalizacją drugiego stopnia. W latach 2000–2001 pracował na stanowisku konsultanta chirurgicznego S. R. Medical Institute & Research Centre w Indiach. Od 2001 roku pracował na stanowisku starszego asystenta Kliniki Chirurgii Ogólnej Państwowego Szpitala Klinicznego nr 1 we Wrocławiu, a od 2003 roku na stanowisku adiunkta II Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Onkologicznej w Uniwersyteckim Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu. W 2012 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk medycznych na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. „Prognostyczne znaczenie receptorów androgenowych na komórkach raka gruczołu sutkowego”[5]. Od 2013 roku do roku 2019 zatrudniony na stanowisko profesora nadzwyczajnego II Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Chirurgii Onkologicznej we Wrocławiu. W listopadzie 2019 r. został mianowany profesorem nauk medycznych przez Prezydenta RP[6].
Działalność naukowa[edytuj | edytuj kod]
Autor i współautor blisko 200 publikacji i doniesień naukowych w dziedzinie medycyny[7]. Współtwórca 6 patentów, w tym 2 międzynarodowych w dziedzinie medycyny[8][9].
Członek towarzystw naukowych[edytuj | edytuj kod]
- Towarzystwo Chirurgów Polskich
- Polskie Towarzystwo Chirurgii Onkologicznej
- European School of Oncology
- The Asociation of Surgeons of India
- Indian Association of Surgical Oncology
- Polskie Towarzystwo Anatomopatologów
- Deutsche Gesellschaft für Hyperthermie e.V.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 2018 – Złoty medal podczas Międzynarodowej Wystawy Wynalazków IENA w Norymberdze[10]
- 2018 – Złoty medal podczas Międzynarodowej Warszawskiej Wystawy Wynalazków IWIS
- 2016 – Za wszechstronną działalność naukową i dydaktyczną odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP[11]
- 2015 – Nagroda Rektora za ważne i twórcze osiągnięcia w pracy naukowej
- 2010 – Za wszechstronną działalność naukową i dydaktyczną odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi przez Prezydenta RP
- 2003 – Zespołowa nagroda Ministra Zdrowia za wydanie podręcznika "Zarys Chirurgii"
- 1995 – Nagroda Rektorska za rozprawę doktorską
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
26 czerwca 1989 roku Anil Agrawal poślubił lekarkę, ginekolożkę, dr n. med. Preeti Agrawal, z którą miał troje dzieci – córkę Akankshę (ur. 1990) oraz synów Siddarth Agrawal (ur. 1993) i Anadi Agrawal (ur. 2000)[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nie żyje prof. Anil Kumar Agrawal. www.umed.wroc.pl. [dostęp 2021-03-17].
- ↑ a b c d e Prof. dr hab. Anil Kumar Agrawal (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-03-17].
- ↑ Prof. dr hab. Anil Kumar Agrawal, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-03-29].
- ↑ bpp.umed.wroc.pl [online], 28 marca 2021.
- ↑ Anil Kumar Agrawal, Prognostyczne znaczenie receptorów androgenowych na komórkach raka gruczołu sutkowego, Wrocław 2010, OCLC 750737337 [dostęp 2021-03-27].
- ↑ Dołączyli do grona profesorów belwederskich | Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu [online], www.umed.wroc.pl [dostęp 2021-03-27].
- ↑ bpp.umed.wroc.pl [online].
- ↑ E-wyszukiwarka [online], ewyszukiwarka.pue.uprp.gov.pl [dostęp 2021-03-27].
- ↑ Google Patents [online], patents.google.com [dostęp 2021-03-27].
- ↑ Potrójne złoto dla naszych naukowców na targach iENA 2018 | Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu [online], www.umed.wroc.pl [dostęp 2021-03-28].
- ↑ isap.sejm.gov.pl [online].
- ↑ Preeti Agrawal - Wydawnictwo Format [online], www.slowbooks.pl [dostęp 2021-03-29].