Anthracotherium

Anthracotherium
G. Cuvier, 1822
Anthracotherium magnum i Elomeryx
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	świniokształtne
Rodzina	Anthracotheriidae
Podrodzina	Anthracotheriinae
Rodzaj	Anthracotherium
Typ nomenklatoryczny
Anthracotherium magnum G. Cuvier, 1822
Synonimy
Anthracohyus Pilgrim & Cotter, 1916 Anthracokeryx Pilgrim & Cotter, 1916 Anthracothema Pilgrim, 1928
Gatunki
zobacz opis w tekście

Anthracotherium – rodzaj wymarłego ssaka parzystokopytnego z rodziny Anthracotheriidae spokrewnionych z dzisiejszymi hipopotamowatymi.

Nazwa Anthracotherium oznacza „węglową bestię” (gr. ανθραξ anthrax, ανθρακος anthrakos „węgiel”; θηριον thērion „dzike zwierzę”, od θηρ thēr, θηρος thēros „zwierzę”) (zwierzę odnalezione zostało w pokładach węgla brunatnego we Francji).

Stworzenie to posiadało 44 zęby z pięcioma półksiężycowatymi guzkami na górnych trzonowcach. Żyło w oligocenie, rozpowszechnione w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Wymarło w późnym miocenie na skutek zmian klimatu oraz konkurencji z innymi parzystokopytnymi takimi, jak hipopotamowate czy świniowate (może być to główna przyczyna w Europie).

Jest to rodzaj typowy dla swej rodziny z tego powodu, że został z niej najdokładniej poznany. Posiada on wiele cech wspólnych z hipopotamami, jak np. budowa żuchwy. Może nawet być ich przodkiem. Poza tym należy jeszcze nadmienić, że nowe badania wykazały duże pokrewieństwo pomiędzy tymi zwierzętami i waleniami (walenie co prawda raczej nie pochodziły od nich, ale prawdopodobnie miały z nimi niezbyt odległych wspólnych przodków).

Europejskie A. magnum było podobnej wielkości, co dzisiejszy hipopotam nilowy, ale rodzaj obejmował też wiele mniejszych gatunków zamieszkujących Egipt, Indie i Amerykę Północną.

Gatunki

• A. sminthos (Forster-Cooper, 1913)
• A. magnum
• A. pangan
• A. monsvialense
• A. minus
• A. minimum
• A. bumbachense
• A. meneghinii