Przejdź do zawartości

Antje Rávic Strubel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antje Rávic Strubel
Ilustracja
Antje Rávik Strubel podczas Targów Książki we Frankfurcie nad Menem 2021
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1974
Poczdam

Narodowość

niemiecka

Alma Mater

Universität Potsdam
New York University

Dziedzina sztuki

literatura

Strona internetowa

Antje Rávik Strubel, również Antje Rávic Strubel (ur. 12 kwietnia 1974 jako Antje Strubel w Poczdamie) – niemiecka pisarka i tłumaczka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studiowała literaturoznawstwo, psychologię i amerykanistykę na Uniwersytecie Poczdamskim oraz Uniwersytecie Nowojorskim.

Rozpoznawalność przyniosła jej otrzymana w 2001 roku nagroda Ernst-Willner-Preis. Wtedy też zdecydowała się na przybranie pseudonimu artystycznego, dodając do swojego prawdziwego imienia i nazwiska człon „Rávic“, który z czasem zmieniła na „Rávik“.

W 2004 roku wydała powieść Tupolew 134, która zebrała wyjątkowo pozytywne recenzje[1]. Strubel opowiada w niej o konflikcie i uprowadzeniu polskiego samolotu pasażerskiego przez dwóch obywateli NRD w 1978 roku. W 2005 roku otrzymała nagrodę literacką miasta Magdeburg Marburger Literaturpreis oraz Bremer Literaturpreis.

W tym samym roku Strubel była stypendystką Villa Aurora / Thomas Mann House w Los Angeles[2], a od 2006 roku zaczęła zyskiwać uznanie jako tłumaczka, przekładając na język niemiecki dzieła Joan Didion, Lucii Berlin oraz Virginii Woolf.

W 2021 roku opublikowała powieść Blaue Frau. Tekst opowiada o obywatelce Czech zgwałconej podczas praktyk zawodowych, które odbywa w ośrodku wypoczynkowym na północy Niemiec. Dzieło zostało nagrodzone ważną niemiecką nagrodą literacką Deutscher Buchpreis. Jury doceniło “egzystencjalny impet i poetycką precyzję” oraz “refleksję na temat rywalizujących kultur pamięci w Europie Wschodniej i Zachodniej oraz asymetrii władzy w relacji płci"[3].

Antje Rávik Strubel pracuje i mieszka z partnerką w Poczdamie[4].

Odbiór w Polsce

[edytuj | edytuj kod]

W numerze 5-6/2020 miesięcznika Literatura na Świecie opublikowano utwór Strubel W serdecznych kniejach w tłumaczeniu Katarzyny Leszczyńskiej oraz poświęcony pisarce artykuł Sekwoje, klasztor, barbecue autorstwa Andrzeja Kopackiego[5].

Tłumaczenia na język polski tekstów Strubel ukazały się również w kwartalniku literackim FA-art[6], wydanej przez Kulturę Liberalną książce Piąta strona świata. Nowa literatura niemiecka[7], książce Mur. 12 kawałków o Berlinie[8] oraz w antologii Am Rande des Himmels. Junge Autoren aus Deutschland und Polen = Na skraju nieba. Młodzi autorzy z Niemiec i Polski[9].

21 kwietnia 2017 roku Antje Rávik Strubel pojawiła się w Warszawie, aby uczestniczyć w spotkaniu literackim zorganizowanym przez Kulturę Liberalną oraz Literarisches Colloqium Berlin[7].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Offene Blende (2001)
  • Unter Schnee (2001)
  • Fremd Gehen. Ein Nachtstück (2002)
  • Tupolew 134. Roman (2004)
  • Kältere Schichten der Luft (2007)
  • Vom Dorf. Abenteuergeschichten zum Fest (2007)
  • Gebrauchsanweisung für Schweden (2008)
  • Sturz der Tage in die Nacht (2011)
  • Gebrauchsanweisung für Potsdam und Brandenburg (2012)
  • Gebrauchsanweisung fürs Skifahren (2016)
  • In den Wäldern des menschlichen Herzens (2016)
  • Blaue Frau (2021)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Antje Ravik Strubel: Tupolew 134. Roman [online], www.perlentaucher.de [dostęp 2022-01-31] (niem.).
  2. Überblick der Villa-Aurora-Stipendiaten - VATMH (de) [online], vatmh.org [dostęp 2022-01-31].
  3. Nominiert [online], www.deutscher-buchpreis.de [dostęp 2022-01-31].
  4. Antje Rávic Strubel setzt nicht auf den Mainstream [online], MAZ - Märkische Allgemeine [dostęp 2022-01-31] (niem.).
  5. Literatura na Świecie [online], instytutksiazki.pl [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  6. FA-art Promocja, FA-art - kwartalnik „FA-art” nr 2-3 (72-73) 2008 [online], www.fa-art.pl [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  7. a b Piąta strona świata. Nowa literatura niemiecka [online], Kultura Liberalna [dostęp 2022-01-31] (pol.).
  8. Mur [online], czarne.com.pl [dostęp 2022-01-31].
  9. Übersetzungsbibliografien – Deutsches Polen-Institut [online], www.deutsches-polen-institut.de [dostęp 2022-01-31].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]