Antoni Łopaciński (kapelan)
| |
 pułkownik
| |
| Data urodzenia |
10 czerwca 1907 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 stycznia 1991 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dziekan 1 Armii WP |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
proboszcz parafii w Bystrzycy Kłodzkiej, Leśnej i Jeleniej Górze |
| Odznaczenia | |
   [1]
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Proboszcz parafii w Bystrzycy Kłodzkiej | |
| Okres sprawowania |
1946–1957 |
| Proboszcz parafii w Leśnej | |
| Okres sprawowania |
1957–1968 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
23 marca 1931 |
Antoni Łopaciński (ur. 10 czerwca 1907 w Sierachowie koło Lucyna, zm. 4 stycznia 1991 na Łotwie[2]) – polski ksiądz katolicki, dziekan 1 Armii Wojska Polskiego, pułkownik LWP[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował w Seminarium Duchownym w Rydze, święcenia kapłańskie przyjął 23 marca 1931[2]. W czasie II wojny światowej został wcielony do Armii Czerwonej. Od 1 stycznia 1943 walczył na froncie w obronie Leningradu jako żołnierz 43. Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej. Został ciężko ranny. W czasie pobytu w szpitalu napisał list do papieża Piusa XII, w którym poinformował go, że jako polski ksiądz w szeregach Armii Czerwonej walczy z faszyzmem. Następnie został skierowany do tworzonego ludowego Wojska Polskiego w którym powierzono mu stanowisko kapelana 2. Dywizji Piechoty. Z dywizją przeszedł cały szlak bojowy zakończony bitwą o Berlin[4]. Po zakończeniu wojny pracował jako proboszcz parafii w Bystrzycy Kłodzkiej (1946_1957), Uniegoszczu (1957), Leśnej (1957–1968) i parafii garnizonowej w Jeleniej Górze (1968–1974). W 1974 przeszedł w stan spoczynku[2]. Jego wspomnienia dotyczące wojny zostały zamieszczone w książce wydanej w 1974 roku przez Wydawnictwo Caritas pt. Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939-1945[4].
Współpraca z UB/SB[edytuj | edytuj kod]
Kapłan w 1953 r. został zwerbowany przez Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego we Wrocławiu do współpracy, przyjmując pseudonim "Jakub Wasilewski". UB pozyskał duchownego na podstawie materiałów kompromitujących. Łopaciński utrzymywał ścisłe relacje z komunistycznym aparatem represji aż do lat 70. Próbował wykorzystywać relacje z oficerami prowadzącymi UB/SB do poprawy własnej sytuacji. Przez blisko 20 lat współpracy donosił na znane osoby archidiecezji wrocławskiej, m.in. Karola Milika, Kazimierza Lagosza czy Bolesława Kominka[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Humeński 1974 ↓, s. 472.
- ↑ a b c Słownik księży pisarzy archidiecezji wrocławskiej 1945-1992 1997 ↓, s. 187.
- ↑ Humeński 1974 ↓, s. 83.
- ↑ a b Humeński 1974 ↓, s. 88.
- ↑ K. Łagojda, Ksiądz pułkownik Antoni Łopaciński - lokalny antykomunista na usługach bezpieki, "Aparat Represji w Polsce Ludowej" 2023, nr 21, s. 561-586.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Julian Humeński: Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Caritas, 1974.
- Józef Mandziuk: Słownik księży pisarzy archidiecezji wrocławskiej 1945-1992. Warszawa: Wydawnictwo ATK, 1997. ISBN 83-7072-090-0.
- Krzysztof Łagojda, Ksiądz pułkownik Antoni Łopaciński - lokalny antykomunista na usługach bezpieki, "Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944-1989" 2023, nr 21, s. 561-586. https://ipn.gov.pl/pl/publikacje/periodyki-ipn/aparat-represji-w-polsc/195825,nr-212023.html