Przejdź do zawartości

Antoni Dymnicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antoni Dymnicki
Herb
Ślepowron
Rodzina

Dymniccy

Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1873
Zarzecze

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1944
Jarosław

Ojciec

Jan Dymnicki

Matka

Katarzyna Dymnicka

Żona

Maria Dymnicka z d. Chciuk

Dzieci

Irena Szybalska
Barbara Komendera
Antoni Dymnicki jr.

Antoni Dymnicki
Data urodzenia

11 stycznia 1873

Data śmierci

1 stycznia 1944

Prezes Stowarzyszenia Rzemieślniczego „Gwiazda”
Okres

od 1907
do 1939

Przynależność polityczna

ZLN, BBWR

Poprzednik

Mateusz Czopor

Następca

brak

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Antoni Dymnicki (ur. 1873, zm. 1944) – polski przedsiębiorca, radny Rady Miasta Jarosławia.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 11 stycznia 1873 w Zarzeczu koło Przeworska jako syn Jana i Katarzyny Dymnickiej z Iwanickich. Później przeniósł się do Jarosławia. Po ukończeniu Gimnazjum Realnego w Jarosławiu wyjechał do Mittweida w Saksonii, gdzie jako stypendysta Wydziału Krajowego studiował w Wyższej Szkole Technicznej, uzyskując przed I wojną światową tytuł inżyniera mechanika. Był prezesem Stowarzyszenia Rzemieślniczego „Gwiazda” (1907-1939) i członkiem „Sokoła”. Proponowano mu posadę w firmie Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, ale postanowił zostać w Jarosławiu. Za produkowane w pracowni taczki żelazne i saperskie oraz wózki magazynowe i platformy otrzymał w 1908 srebrny medal podczas wystawy przemysłowej i rolniczej w Jarosławiu zaś w 1926 na I ogólnopolskiej wystawie złoty medal za żelazne taczki budowlane i nagrodę honorową Ministra Robót Publicznych. W latach 1924–1939 był radnym miejskim i zarazem członkiem komisji gazowniczej oraz do spraw podatku majątkowego i przemysłowego. Wiceprzewodniczący Rady Miasta w latach 1928–1939. W 1934 wszedł w skład zarządu Rady Miejskiej. Za osiągnięcia w rzemiośle w 1937 został odznaczony srebrnym krzyżem zasługi. Wyznaczony został po wkroczeniu Niemców na jednego z 47 zakładników miasta. Zmarł 1 stycznia 1944 w Jarosławiu i został pochowany w grobowcu rodzinnym.

Lista zakładników miasta

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 1908 – srebrny medal za taczki żelazne i saperskie oraz wózki magazynowe i platformy
  • 1926 – złoty medal za żelazne taczki budowlane i nagrodę honorową Ministra Robót Publicznych
  • 1937 – Srebrny Krzyż Zasługi