Antoni Reński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
prozaika |
| Epoka |
współczesność |
Antoni Reński (ur. 13 czerwca 1924 w Warszawie, zm. 18 marca 2003 w Warszawie[1]) – polski prozaik.
Ukończył WSE w Krakowie. W okresie okupacji działał w Szarych Szeregach. Od 1944 roku był więziony w Pawiaku. W latach 1944-1945 był więziony w KL Gross Rosen. Debiutował jako prozaik w 1949 roku na łamach Polskiego Radia.
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- 1979 - nagroda III stopnia za tom wspomnień Tramwaj z Alei Szucha
- 1983 nagroda II stopnia Ministra Obrony Narodowej za powieść Czytanie z dłoni
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- Tramwaj z Alei Szucha
- Czytanie z dłoni
- Wyrzeźbione w pamięci
- Wyjść z labiryntu
- Chanukowe świece
- Dossier Hitlera
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.