Antun Mihanović
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1796 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 listopada 1861 |
| Zawód, zajęcie |
poeta, polityk, urzędnik, dyplomata, prawnik, slawista |
Antun Mihanović (ur. 10 czerwca 1796 w Zagrzebiu, zm. 14 listopada 1861 w Novi Dvori Klanječki) – chorwacki poeta, polityk, urzędnik, dyplomata, prawnik, slawista, przedstawiciel iliryzmu, autor słów hymnu Chorwacji[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia filozoficzne i prawnicze na Królewskiej Akademii Nauk w Zagrzebiu[1].
W 1813 roku pracował jako prawnik w sądzie Banski stol w Zagrzebiu. W latach 1815–1821 był sędzią wojskowym. Następnie był urzędnikiem w Fiume. W latach 1836–1858 pełnił funkcje dyplomatyczne w Belgradzie, Salonikach, Smyrnie, Konstantynopolu i Bukareszcie[1].
Jako poeta tworzył pieśni miłosne i patriotyczne[1]. Był orędownikiem chorwackiego odrodzenia narodowego i prekursorem iliryzmu[2]. W 1818 roku w Wenecji odnalazł rękopis Osman autorstwa Ivana Gundulicia i wystosował odezwę o potrzebie jego publikacji. Napisał pieśń Horvatska domovina, która została opublikowana w czasopiśmie Danica w 1835 roku. Pieśń ta stała się hymnem Chorwacji[1].
Jako slawista odkrył wczesnosłowiańskie zabytki piśmiennicze Zografsko evanđelje i Mihanovićev odlomak Apostola[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Mihanović, Antun – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2022-11-01]. (chorw.).
- ↑ Mihanović Antun, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-01].