Antyszanty
Wykonawca albumu studyjnego | |
Spięty | |
Wydany | |
---|---|
Nagrywany |
maj 2005, październik 2008-sierpień 2009 |
Gatunek | |
Długość |
44:48 |
Wydawnictwo |
Anteny Krzyku / Opensources |
Oceny | |
Single z albumu Antyszanty | |
Antyszanty – debiutancki solowy album wokalisty Lao Che, Huberta „Spiętego” Dobaczewskiego[2].
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
1. „Opuszczone porty” 3:24 2. „Morże” 5:30 3. „Ma czar karma” 4:26 4. „Kalikimaka” 4:20 5. „Trafiony - zatopiony” 3:40 6. „Dworujże” 4:53 7. „Haba haba i ding ding dong” 2:25 8. „Łódź wariatów” 3:30 9. „Nie wszystko zostało napisane” 4:49 10. „Bajka o śmierci” 4:53 11. „Szkoda” 2:58 44:48
Muzycy[edytuj | edytuj kod]
- Spięty - głos i instrumenty
- Zuzanna Dobaczewska - głos (utwory 3 i 10)
- Emilia Dobaczewska - głos (7)
- Michał „Ostry” Ostrowski - ukulele (2, 4, 9, 10)
- Filip „Wieża” Różański - akordeon elektryczny (1)
Pozycje na listach[edytuj | edytuj kod]
Lista | Kraj | Pozycja |
---|---|---|
OLiS | Polska | 14[3] |
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Według Dominiki Węcławek (Interia) na album składają się: „krotochwilna zabawa słowem i tysiące marynistycznych skojarzeń wyrzucanych do muzyki lo-fi”. Ocena recenzentki to 8/10[4].
Jacek Świąder charakteryzuje zawartość albumu następująco: „skromne, akustyczne piosenki dzielą się miejscem z również nieskomplikowanymi, elektronicznymi, hałaśliwymi podkładami”. Z uznaniem wypowiada się o tekstach, które są pełne „zdrobnień, sprośności i zapomnianych słów” i budują „coś na kształt pomnika dla wieku szczenięcego - gdy najważniejsze w formacji przyszłego życiowego żeglarza jest podglądanie dużej blondyny, poznawanie nowych przekleństw i chłopackie przechwałki”. Podsumowując, ocenia album: „Nie wszystko jest dobre, zdarzają się piosenki nijakie, ale ogółem zaskoczenie in plus”[5].
Robert Ziębiński z „Newsweeka” pisał: „Obok Miłośnij Bajzla i Telehon Pablopavo, Antyszanty to najlepsza płyta, jaka w tym roku ukazała się w Polsce. (...) udowadnia, że dziś na polskiej scenie rockowej Spięty jest jednym z najzdolniejszych tekściarzy i muzyków”[6].
Piotr Szwed (serwis Screenagers) przyznał płycie ocenę 4/10. Uzasadnił tę ocenę: „Mimo, że Spięty znów tekstowo co najmniej nie zawodzi, to trudno nie mieć wrażenia, że dobre, przemyślane piosenki są na jego solowym debiucie przetykane straszliwymi wypełniaczami. Mamy tu więc do czynienia z klasycznym przykładem słabej płyty, z której można by zrobić świetną EP-kę”[7].
Marek Świrkowicz z „Teraz Rocka” przyznał płycie ocenę 3,5 w pięciostopniowej skali, zaznaczając: „nie jest to w żadnym wypadku płyta lekkostrawna i dam głowę, że niejednego śmiałka odrzuci”. Rekomendował nagrania następująco: „Nie spodziewajcie się radosnych przyśpiewek o urokach życia na morzu. [Antyszantom] zdecydowanie bliżej do szorstkich, «życiowych» ballad Toma Waitsa czy Stanisława Staszewskiego – z jednej strony, i rubasznej, jarmarcznej poezji – z drugiej. Tematyka marynistyczna jest dla Spiętego jedynie punktem wyjścia do refleksji nad życiem, przemijaniem i śmiercią. (...) Mnóstwo tu dziwnych pokrzykiwań, szmerów, chlupotów i innych dźwięków znakomicie współgrających przy tworzeniu niezwykłego klimatu całości. Klimatu surowego, zawieszonego gdzieś między folkiem, kabaretem i alternatywną balladowością”[8].
Łukasz Wawro (Onet Muzyka) określa płytę jako „morskie opowieści dziwnej treści” i podkreśla, że „Spięty i bez Lao Che intryguje jak nikt inny”. Recenzent chwali niesztampowość płyty oraz walory tekstów: „genialne słowotwórstwo, błyskotliwe obserwacje, pomysłowe skojarzenia”[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Teraz Rock | jedyne pismo rockowe w Polsce
- ↑ Posłuchaj solowych piosenek wokalisty Lao Che. muzyka.onet.pl. [dostęp 2010-02-22]. (pol.).
- ↑ OLiS - sales for the period 16.11.2009 - 22.11.2009. olis.onyx.pl. [dostęp 2010-02-22]. (ang.).
- ↑ Dominika Węcławek: Spięty na falach absurdu. Interia.pl, 30 grudnia 2009. [dostęp 2013-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
- ↑ Jacek Świąder: Spięty - Antyszanty. ktosruszalmojeplyty.com, 1 marca 2010. [dostęp 2013-11-28].
- ↑ Robert Ziębiński: „Antyszanty”, czyli opuszczone porty Spiętego. Newsweek, 21 grudnia 2009. [dostęp 2013-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].
- ↑ Piotr Szwed: Recenzje 2009: post scriptum. Screenagers.pl, 6 stycznia 2010. [dostęp 2013-11-28].
- ↑ Marek Świrkowicz: Spięty: Antyszanty. „Teraz Rock”. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Łukasz Wawro: Spięty – „Antyszanty”. Onet.pl, 23 grudnia 2009. [dostęp 2013-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)].