Arje Simon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arje Simon
‏אריה סימון‎
major (Rav Seren) major (Rav Seren)
Data i miejsce urodzenia

1913
Moguncja

Data i miejsce śmierci

2002
Tel Awiwu

Przebieg służby
Lata służby

1940−1950

Siły zbrojne

Hagana
Siły Obronne Izraela

Jednostki

Brygada Żydowska

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
wojna o niepodległość

Arje Simon (ur. 1913; zm. 2002) – izraelski dowódca wojskowy w stopniu majora (Rav Seren), oficer dyplomowany Sił Obronnych Izraela, nauczyciel i pedagog.

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Simon urodził się w Moguncji, wówczas w Cesarstwie Niemieckim. Odebrał tradycyjne wykształcenie żydowskie, a następnie studiował języki klasyczne oraz filozofię na Uniwersytecie w Heidelbergu, Uniwersytecie we Fryburgu i Uniwersytecie Bazylejskim. Był członkiem młodzieżowego ruchu syjonistycznego.

W 1935 wyemigrował do Mandatu Palestyny, gdzie ukończył seminarium nauczycielskie w Bet ha-Kerem w Jerozolimie. W 1937 na zaproszenie dr Siegfrieda Lehmana dołączył do grona pedagogicznego we wsi młodzieżowej Ben Szemen.

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej, w 1940 wstąpił do Brygady Żydowskiej. Pełnił funkcję oficera wywiadu batalionu i pod koniec wojny prowadził działalność wśród ocalonych z Holocaustu. Po powrocie do Palestyny wstąpił do żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. W 1947 został awansowany do Sztabu Generalnego na stanowisko specjalnego asystenta wywiadu. Tworzył podstawy izraelskich służb wywiadowczych. W 1949 był członkiem izraelskiej delegacji negocjującej Porozumienia z Rodos. Po wojnie wystąpił z armii.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

W 1952 przeprowadził się do Beer Szewy, gdzie został dyrektorem edukacji w urzędzie miejskim. Następnie awansował na komisarza rejonowego południa w Ministerstwie Edukacji. Tworzył infrastrukturę systemu edukacji na południu kraju. W 1964 powrócił do Ben Szemen, gdzie objął stanowisko dyrektora do szkoły. W 1975 otrzymał Nagrodę Izraela za całokształt działalności w edukacji.

W 1978 przeszedł na emeryturę i przeprowadził się do Tel Awiwu, gdzie zmarł[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wywiad z Arje Simonem. [w:] Israel Teachers Union [on-line]. 1998. [dostęp 2012-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-20)]. (hebr.).