Arnold Röhring
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
Arnold Karol Röhring (ur. 1840, zm. w marcu 1913 we Lwowie) – inspektor plantacji miejskich, dyrektor ogrodów miejskich i naczelny ogrodnik miasta Lwowa.
.jpg)
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pracował jako nauczyciel w Zakładzie Sierot i Ubogich w Drohowyżu fundacji hrabiego Stanisława Skarbka, gdzie napisał podręcznik «Sadownictwo» (Lwów : Towarzystwo Pedagogiczne, 1881, 124 s., 54 rys., 1 tablicą litografowaną / ułożył Arnold Röhring)[1], recenzja książki została wydana w czasopiśmie warszawskim «Ogrodnik Polski» № 15-17 w 1881 roku, autor – Edmund Jankowski[2].
Przez wiele lat pracował na stanowisku inspektora plantacji miejskich we Lwowie[3]. Parki i plantacje w tym mieście powstały według jego zamysłu i projektów[3]. Oprócz tego w przeszło 200 miejscowościach Galicji, Królestwa Polskiego, Śląska, Węgier urządzano ogrody i parki wedle jego planów[3]. Wspólnie z bannerem opracował plany plantacji na Kahlenbergu w Wiedniu[3]. Był powoływany do składu większości konkursowych sądów ogrodniczych.
Pod koniec 1892 został wybrany do wydziału budowlanego wystawy krajowej we Lwowie[4]. W 1907 był członkiem Towarzystwa dla Popierania Nauki Polskiej[5].
W 1863 ożenił się z Zuzanną Kuźmińską (1840-1923)[3]. Z żoną zamieszkał w willi przy ul. Snopkowskiej, 36 (obecnie ul. Stusa 20), obok parku Żelazna Woda[3] (w 1871 budynek ten pod numerem konskrypcyjnym 542 należał do Franciszka Kuźmińskiego[6], czyli rodziny jego żony). Mieli pięcioro dzieci: Antonina (1870-?), Albina (1870-?), Adam (1872-1917), Adolf (1875-1919) i Arnold (1878-1909). W lutym 1913 wraz z żoną obchodził złote gody małżeńskie[3].
Zmarł w pierwszej połowie marca 1913 w wieku 73 lat[7]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim (pole 52). Cytat z nekrologu: "Te zasługi Lwów ś.p. Arnoldowi Röhringowi długo pamiętać będzie"[8]. Od 1936 do 1947 roku, w pobliżu parku Stryjskiego we Lwowie, została nazwana na jego cześć ulica (od 1993 – ul. E.Dzindry)[9]. W parku Stryjskim na obudowie źródła umieszczono tablicę «Pamięci Arnolda Röhringa. Twórcy ogrodów lwowskich» upamiętniającą twórcę.
Zrealizowane projekty
[edytuj | edytuj kod]
- Park im. Jana Kilińskiego we Lwowie (1877-1894; obecnie Park Stryjski).
- Arboretum szkoły leśnej (1880; obecnie ul. O.Kobylanskiej, 1).
- Park w Krynicy (1880)[10].
- Pierwotnie propozycję trójkątnego rozmieszczenia budynku szkoły, gmachu „Sokoła” i restauracji u wejścia do parku (późniejszy Plac Harcerski) wysunął przebywający w 6 czerwca 1896 w Sanoku architekt Arnold Röhring[11].
- Park Żelazna Woda we Lwowie (1905). Nazwa parku pochodzi od źródeł zawierających związki żelaza.
- Skwer na pl. Halickim (1890-1893).
- Park Łyczakowski (1894).
- Park Olszyna (1894-1898; obecnie park im. Tarasa Szewczenki) w Stryju.
- Skwer na pl. św. Jury we Lwowie (1897).
- Skwer wokół pomnika K.Ujejskiego przy ul. Akademickiej (1902; obecnie aleja Т. Szewczenki).
- Po otwarciu w 1904 roku pomnika A.Mickiewicza uporządkował kompozycję krajobrazową (razem z architektami Z. Gendelem, T. Talowskim) placu Mariackiego (obecnie plac A. Mickiewicza).
- Park Jordana dla młodzieży szkolnej w Stryju (1905).
- Alfred Zachariewicz wraz z A. Röhringiem w 1906 zmodernizowali strukturę ul. Akademickiej (obecnie aleja Szewczenki).
- Park pałacu Długoszów w Siarach (1908–1914; 1916-1925)[12].
- A. Zachariewicz wraz z A.Röhringiem stworzyli nową kompozycję skweru na pl. Halickim (1909-1910).
- Rekonstrukcja parku (rozszerzenie do 200 hektarów) w Koropcu za czasów hrabiego Stanisława Marcina Badeniego.
List pochwały
[edytuj | edytuj kod]- 1883: "Za prace postępowe i współpracownictwo: Arnold Röhring, ogrodnik miasta Lwowa, list pochwały"[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biblioteka Narodowa
- ↑ Ogrodnik Polski, 1881 R.3 nr 17
- ↑ a b c d e f g Złote gody. „Nowości Illustrowane”. Nr 8, s. 17, 22 lutego 1913.
- ↑ Kronika. Wydział budowlany. „Kurjer Lwowski”. Nr 364, s. 4, 31 grudnia 1892.
- ↑ TOWARZYSTWA DLA POPIERANIA NAUKI POLSKIEJ. 1907, LWÓW. Nakładem Towarzystwa. 1908
- ↑ Skorowidz nowych i dawnych numerów realności, tudzież nazw ulic i placów król. stoł. miasta Lwowa według uchwał Rady miejskiej z r. 1871…
- ↑ Kronika. Zmarli. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 59 z 13 marca 1913.
- ↑ † Arnold Röhring. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 60 z 14 marca 1913.
- ↑ Centrum historii miejskiej Europy Środkowo-Wschodniej
- ↑ Roman Aftanazy. Województwo bełskie. Ziemia Chełmska województwa ruskiego. T. 6, s. 50.
- ↑ Kronika. „Gazeta Sanocka”, s. 3, nr 63 z 14 czerwca 1895.
- ↑ DZIENNIK URZĘDOWY, 2009 Nr 455
- ↑ Gazeta Lwowska. 1883, nr 226
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Biographical information and projects of the outstanding Lviv town gardener A.Röhring, Leonov Serhiy. – Architectural Studies. – 2016. – Vol. 2, No. 2
- Jakub Lewicki. Architektura Lwowa 1893—1918. Warszawa, 2005, s. 51, 110, 128, 393. ISBN 83-88372-29-7.
- Архітектура Львова. Час і стилі. ХІІІ — ХХІ ст. Lwów: Центр Європи, 720 s., s. 369, 373-375, 377, 511-512, 542. ISBN 978-966-7022-77-8.
- Б. Сулим: Феномен Крайової виставки в Галичині 1894 року: Історичний огляд. Львів: Поллі, 2007, 208 s., s. 27–28. ISBN 966-7307-19-0.
- Юрій Бірюльов: Захаревичі: Творці столичного Львова. Львів: Центр Європи, 2010, 336 s., s. 130—131, 134, 160, 288. ISBN 978-966-7022-86-0.