Arte povera
Arte povera (wł. sztuka uboga, sztuka biedna) – ruch artystyczny rozwijający się w latach 1967-77. W 1967 roku włoski krytyk sztuki Germano Celant użył tego terminu opisując prace grupy włoskich artystów, których cechą charakterystyczną było eksponowanie surowości materiałów – metalu, gałęzi, szkła, kamienia, gazet, szmat. Posługiwanie się przedmiotami pospolitymi miało być odwrotem od tradycyjnej tzw. wysokiej sztuki.
Przez używanie w procesie twórczym „bezwartościowych” materiałów, nieartyst. i prymitywnych surowców (...) a.p. dąży do pozbawienia gotowego dzieła wartości przedmiotowych i komercyjnych. Akcentuje kreacyjną rolę procesu myślowego[1].
Artyści związani z nurtem arte povera[edytuj | edytuj kod]
- Piero Manzoni
- Michelangelo Pistoletto
- Giovanni Anselmo
- Pino Pascali
- Alighiero Boetti
- Pier Paolo Calzolari
- Luciano Fabro
- Jannis Kounellis
- Mario Merz
- Marisa Merz
- Giulio Paolini
- Giuseppe Penone
- Emilio Prini
- Gilberto Zorio
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz: Słownik terminologiczny Sztuk Pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003, s. 22. ISBN 83-01-12365-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- La Scultura Italiana: Arte Povera. scultura-italiana.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-10)]. (wł.). – ilustrowany artykuł.
- Centre Pompidou: Arte Povera. centrepompidou.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-14)]. (fr.). – ilustrowany artykuł wraz z prezentacją kilku prac.
- Guggenheim Museum: Arte Povera. guggenheimcollection.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-23)]. (ang.). – notatka o ruchu oraz kilka prac wraz z opisem.
- Tate Collection: Arte Povera. tate.org.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-17)]. (ang.). – krótka notatka i dwa przykłady dzieł.